به گزارش پایگاه خبری ورزش زنان ایران آی دبلیو اسپورتس ؛ خبرها از فدراسیون هندبال و وزارت ورزش و جوانان حاکی از این است که اعزام تیم ملی هندبال بانوان به ژاپن در آستانه نهایی شدن است.
هنوز فدراسیون هندبال یا هر مقام رسمی دیگر در مورد قطعیت اعزام تیم ملی هندبال به ژاپن اظهار نظری نداشته اما رایزنی ها و اطلاعات از منابع آگاه می گوید به احتمال قریب به یقین ارز مورد نیاز تامین می شود و تیم به شرق قاره خواهد رفت.
با فرض تمام شدن کار و اعزام تیم ملی ، این اتفاق برای جامعه هندبال ایران اتفاق خوشی است زیرا از یک سو وجهه هندبال ایران از خطر آسیب دیدن به دلیل غیبت مصون می ماند ، جریمه ای در کار نخواهد بود و در بعد فنی ، ایران می تواند بار دیگر با قدرت های آسیا روبرو شود و این یعنی میدانی برای یادگیری و تجربه.
اما سوال این است: یادگیری و تجربه برای چه کسی و برای چه زمانی؟ مفهوم تجربه با کلمه آینده عجین است یعنی تجربه اندوزی برای زمانی دیگر که این تجربه در میدان عمل به کار آید. پاسخ به سوالی که ذکر شد از عهده کادر فنی که از نزدیک پای کارند بر می آید.
بار دیگر باید تاکید کنیم آن ها تصمیم می گیرند که هزینه هایی که برای آن ها می شود در چه راهی صرف شود. زیبنده است که آن ها پس از اتمام تورنمنت – صرف نظر از کسب هر نتیجه ای – با چمدان هایی پر به خانه برگردند. لبریز از آموخته های جدید و نه صرفا تیمی توریستی و برای گرفتن عکس هایی در اینستاگرام با کپشن هایی در باب موفقیت و غیره.
پر واضح است که هر نتیجه ای – چه بدترین و چه بهترین حالت ممکن – در ژاپن قابل اعتنا نیست زیرا برای حضور در این مسابقات سرمایه گذاری صورت نگرفته است و می رویم که تنها حضور داشته باشیم. با این حال از دل این شرایط نه چندان زیبا ، می توان حداکثر بهره وری را انجام داد. آن جا که میدان را در اختیار کسانی قرار می دهید که قرار است آینده را بسازند.
کسی انتظار نتیجه ندارد؟ منطقی است. پس از این فرصت برای سرمایه گذاری استفاده کنید. سرمایه گذاری انسانی و آنالیز فنی و الگو برداری از بهترین های قاره از نزدیک.
