*به قلم ریحانه اسماعیلی
به گزارش رسانه ورزش زنان ایران IWSports ؛ ویدئویی کوتاه از گفتگو با 2 بازیکن و یک مربی تیم ملی فوتبال نونهالان دختر در رسانه های اجتماعی دست به دست شد که موضوع آن نکوهش دریافت البسه بازیکنان تیم ملی نونهالان بود. بولد کردن موضوعی که قرار نیست به فوتبال ایران کمک کند.
انتقاد از وجود ایراد در یک سیستم ، یا سازنده است و یا مخرب. در حالت اول ، انتقاد به گوش دست اندرکاران می رسد و آن ها – اگر به واقع به دنبال بهبود کیفیت خدمات باشند – به آن انتقاد فکر می کنند و راه های رفع آن ایراد را بررسی می کنند.
اگر انتقاد جنبه مخرب داشته باشد پس تکلیف آن مشخص است و قرار نیست چیزی را بهبود بخشد و منشا آن ممکن است خواسته یا ناخواسته باشد و از سوی یک شخص حقیقی و حقوقی. برای تشخیص سازنده یا مخرب بودن آن هم کافی است این سوال را از خود بپرسیم: نتیجه نهایی چیست؟
اکنون سوال این است که مطرح کردن موضوع گرفتن لباس های تیم فوتبال نونهالان دختر چه کمکی به فوتبال ایران کرد؟ آیا جز این است که همه تلاش ها برای فوتبال و فوتسال بانوان ، هزینه هایی که برای تیم های ملی و اردوها می شود و ایثاری که برای پیشبرد امور فوتبال بانوان می شود را تحت تاثیر قرار داد؟
قرار نیست کرکره نقد را پایین بکشیم و البته قرار هم نیست رویه دیکتاتور پسند “همه چیز عالی است” در پیش بگیریم اما بحث این است که به چه قیمتی؟ آیا درد فوتبال بانوان در ایران ، گرفتن لباس های تیم فوتبال نونهالان دختر است؟
آیا بهتر نیست به جای پرداختن به موضوعاتی که تلاشگران عرصه را دلسرد می کند و خروجی خاصی هم ندارد به این بپردازیم که سهم فوتبال و فوتسال بانوان در فعالیت باشگاه های بزرگ در بخش مردان کجاست؟
به دنبال این باشیم که لیگ های فوتبال و فوتسال ما از سطح استاندارد چقدر فاصله دارد و چه کنیم که فاصله ها را از میان برداریم؟ سهم رسانه ها از پرداختن به فوتبال بانوان چقدر است و تا چه حد مصالح دختران فوتبالیستمان را نسبت به خبرهای کلیک خور و مخاطب جذب کن در اولویت قرار می دهیم؟
