حامد اسماعیلی – پایگاه خبری ورزش زنان ایران : لارستان یعنی دروازه جنوب. نویدبخش نزدیکی به خلیج ، میراث پدری همه ما. یک بار به لارستان سفر کرده ام و برای کسانی که اولین بار قدم به لار می گذارند همه چیز اعجاب آور است.
سبک زندگی ، آدم هایی که می بینید و نخل ها. مخلوطی از سنت و مدرنیته . بومی هایی با چهره های سوخته و سادگی. شهری که جاذبه های شهرهای بزرگ را ندارد اما برای این که به آن علاقمند شوید باید ذهنتان آماده بازگشت به سرشت خویش بر پایه سنت ها و سادگی باشد.
هندبال برای مدتی نه چندان طولانی ، این قابلیت را در لارستان ایجاد کرده تا پس از “موسوی لاری” به برند شهر کوچک جنوبی تبدیل شود. این جاذبه ورزش است. درست همانند آن چه ، کیلومترها آنطرف تر در استان کرمان برای بم اتفاق افتاد.
با سرچ کلمه بم ، به ارگ بم می رسید و تیم فوتبال بانوان شهرداری بم. در مورد لار نیز ، پای یک تیم هندبال در میان است. شهید چمران لارستان. تیمی که مزین است به نام یک چهره قابل احترام در تاریخ معاصر ایران و ایفاگر سکانسی از حیات هندبال زنان ایران.
آن ها لیگ را به خوبی پشت سر گذاشته اند. ۵ هفته سپری شده و همه چیز برای لارستان آسان بوده اما این کار آسان تا کجا ادامه دارد؟ آن ها احتمالا در حال حاضر بهترین تیم ایران هستند. با بازیکنان اثرگذار و تعیین کننده. گرچه این میزان اثربخشی فقط تا لب مرز ، کارآمد است.
همین ۵ هفته لیگ نشان می دهد اگر قرار باشد تیمی برای لارستان دردسر ایجاد کند ، تیمی جز تاسیسات دریایی نخواهد بود. هندبال زنان ایران در معرفی ستاره های جدید حداقل در ۲ فصل اخیر حال و روز خوبی نداشته و چهره های تاثیر گذار مهم ترین بازی نیم فصل همان هایی هستند که دو سه فصل پیش – و حتی بیشتر – بودند.
ورزشگاه تختی لار ، میزبان مسابقات خانگی تیم هندبال شهید چمران است
مسابقه لارستان و تاسیسات در نیم فصل لیگ هندبال ، تقریبا همه ملی پوشان را یکجا گردهم می آورد. میزبان باید پیروز شود ، بهانه ای برای نبردن وجود ندارد و پیروز نشدن لارستان ، به معنای زیر سوال رفتن این تیم با همه فعالیت های قابل تقدیر اخیرش خواهد بود.
در اردوی تاسیسات ، یک دروازه بان جوان آماده به نام آرزو محمدی وجود دارد که ظهورش اتفاق بسیار خوبی است و موقعیت پای ثابت های دروازه تیم ملی را – که به نظر می رسد همواره در حاشیه امنیت قرار دارند – به خطر می اندازد البته اگر در تیم ملی ، عزمی برای میدان دادن به نسل جدید وجود داشته باشد.
در ترکیب تیم تهرانی ، مریم یوسفی مهم ترین عنصر است و راضیه جانباز. هر دو میدان دیده و مهمان تیم حریف در مسابقات باشگاه های آسیا در قزاقستان. این دو نفر به اضافه آرزو محمدی ، تاثیرگذارترین چهره های تاسیسات در بازی با لارستان هستند و اگر روز خوبشان نباشد تاسیسات احتمالا غمگین زمین را ترک می کند.
شانس کدام تیم برای بردن بیشتر است؟ در وهله اول لارستان چون ، اول این که میزبان است و حمایت تماشاگرانش را دارد (البته اگر سالن را پر کنند) ، دوم این که مهره های تاثیرگذارش از حریف بیشتر است و کمتر به تک مهره ها وابسته است و سوم این که بدون تردید ، از هر نظر نیمکت قوی تری دارد.
مریم یوسفی ؛ تلفیق تجربه و توانمندی در زمین هندبال. شاه مهره و همه کاره
آن ها در کار هجومی عملکرد خوبی داشته اند – رجوع کنید به آمار گل و تفاضل گل آن ها – و از سوی دیگر تاسیسات دریایی در کار دفاعی – حداقل تا پیش از بازی هفته پنجم – ضعف هایی نشان داده است.
تاسیسات شانس های پیروزی خود را در گرو شرایطی می بیند که امیدوار است ایجاد شود. یکی اشتباهات پرتعداد نزد حریف و دیگری حال خوش تک ستاره ها. اما اگر بازی مساوی شود ، این تاسیسات است که حق دارد جشن بگیرد. آن ها در تهران راحت تر می توانند لارستان را رام کنند.
حسرت این بازی این است که من و امثال من نمی توانیم آن را که احتمالا یک بازی دیدنی خواهد بود از نزدیک ببینیم اما حداقل می توان آرزو کرد که ستاره این بازی ، یک بازیکن جوان و غیر قابل پیش بینی باشد. کسی که چیزی به داشته های هندبال ایران اضافه کند. ما نیاز به هیجان داریم. هیجان این که لیست تیم ملی ما قابل حدس نباشد.
خطاب به بازیکنان لارستان و تاسیسات می گویم که ما از این که شما پای رنج هایتان – که هر دختر ورزشکاری در ایران در ورزش حرفه ای می بیند و می پذیرد – ایستاده اید واقفیم و به شما افتخار می کنیم. جذاب و اخلاق مدارانه بازی کنید که هیچ کس نام برنده ها را به خاطر نمی سپارد.
