به گزارش پایگاه خبری ورزش زنان ایران آی دبلیو اسپورتس؛ فدراسیون والیبال تایید کرده است می خواهد لیگ برتر والیبال بانوان ایران را با حضور ۵ تیم برگزار کند. اتفاقی که نوعی فاجعه خاموش در والیبال بانوان ایران است آن هم درست چند هفته پس از درخشش دلچسب تیم ملی والیبال بانوان در کاپ آسیا در تایلند.
لیگ والیبال ایران در حال حاضر ۵ تیم دارد که یک تیم عملا تیم ملی امید است و در قرعه کشی نیز با نام امید ایران شرکت کرده است یعنی دارایی باشگاهی ما در والیبال بانوان ۴ تیم باشگاهی است و یک تیم ملی پایه که حدود ۶۰ نفر – چند نفر کمتر و بیشتر – با احتساب همان ملی پوشان دعوتی تیم امید را تشکیل می دهند.
سوال این است که از لیگی که ۶۰ بازیکن دارد چطور بازیکن مستعد انتخاب کنیم ؟ بازیکنان حاضر در تیم های ملی جوانان و نوجوانان ما چطور باید میدان برای تجربه کسب کردن بیابند و بازیکنان با استعداد در شهرهای مختلف و اقصی نقاط ایران چگونه باید فرصت بازی کردن پیدا کنند؟
روش استعدادیابی از بازیکنان والیبال در ایران به مسابقات قهرمانی کشور و استعدادیاب های استانی محدود شده که به خودی خود اقدام مثبتی است اما کیست که کتمان کند هیچ روش انتخاب بازیکن بهتر از مشاهده ارائه عملکرد بازیکنان از خلال یک دوره مسابقاتی سطح بالا نیست؟
پای برگزاری لیگ والیبال زنان در ایران می لنگد و فدراسیون هم در این زمینه ظاهرا مقصر نیست. آن ها وظیفه یافتن اسپانسر ندارند و همین که تیم امید را روانه لیگ می کنند و برای آن حامی پیدا می کنند تا آبرو بیش از این به یغنا نرود دستشان درد نکند.
مسئله این است که چرا والیبال زنان ایران باید لیگ ۵ تیمی داشته باشد و بسکتبال و فوتبال ۱۲ تیم و تکواندو ۱۶ تیم؟ حتی تعداد تیم های لیگ بدمینتون که در ایران یک رشته ای است در حیات خلوت و بسیار محصور شده ، از لیگ والیبال بیشتر است. ما از والیبال صحبت می کنیم. رشته ای پرطرفدار در اقصی نقاط ایران و مورد علاقه دختران. اعتبار رشته شیک توپی ، سال به سال کاهش می یابد. والیبال در قعر جدول پویایی لیگ های زنان ایران قرار گرفته است.
از سوی دیگر ۵ تیمی شدن لیگ شاید برای شهرداری سمنان که تعداد بازی ها و در نتیجه هزینه هایش کاهش می یابد خبر خوبی باشد اما برای اعتبار دو باشگاه پیکان و نامی نو هرگز نمی تواند خبر خوبی باشد. کدام باشگاه حرفه ای در طول سال با ۸ بازی سر و ته مسابقاتش را هم می آورد؟ آن ها برای لیگ امسال باید دستمزدی پرداخت کنند که در حالت استاندارد باید برای ۱۴ بازی آن دستمزد را به بازیکنان و مربیانشان می دادند.
به عبارت دیگر ، تیم قهرمان لیگ والیبال زنان ایران در سال ۹۷ خیلی هم نمی تواند به خودش افتخار کند زیرا با هر مشقتی هم جام را به دست بیاورد همیشه این برچسب را بر پیشانی دارد که “در لیگی قهرمان شده که فقط ۴ حریف داشته” . فدراسیون والیبال را تصور کنید که می خواهد برای لیگ والیبال اعلام نتایج کند و مجبور است بگوید هفته فلان لیگ والیبال بانوان با برگزاری ۲ بازی به پایان رسید. اصلا رویشان می شود؟؟
