پای صحبت سمیرا زمانیان ؛ شادی پس از گل و سلام نظامی با یاد مژگان از دست رفته

به گزارش پایگاه خبری ورزش زنان ایران آی دبلیو اسپورتس ؛ لیگ برتر فوتسال بانوان امسال چهره های جدیدی را رو کرده است. ستاره هایی که لیگ بر توانایی های پنهان آن ها مهر تایید می زند و به ما می گوید که چه گنجینه های پنهانی داریم.

یکی از این چهره ها ، بازیکنی از تیم هیئت فوتبال خراسان رضوی است. گرچه تیم مشهدی امسال نتایج جالب توجهی کسب نکرده اما پدیدار شدن چهره موفقی از سمیرا زمانیان ، بازیکنی که کسی پیش از این ار او چیزی نشنیده بود ، تیم مشهدی را در موقعیتی خاص قرار می دهد.

مورد سمیرا جالب است. او در 23 سالگی برای اولین بار در لیگ برتر فوتسال بازی می کند و آمار گل ها و عملکرد فنی اش در میدان نشان می دهد این فوتسال بوده که سال ها از وجود زمانیان بی بهره مانده. پس از یک سال بازی در دسته اول او امسال وارد لیگ برتر شده. گفتگوی سمیرا زمانیان را با پایگاه خبری ورزش زنان ایران بخوانید:

شروع از 14 سالگی

من هم مانند تمام فوتبالیست‌ها ابتدا فوتبال را از کوچه و خیابان شروع کردم، از همان کودکی فوتبال رشته مورد علاقه من بود و از هر فرصتی برای بازی کردن استفاده می‌کردم اما به‌صورت جدی این رشته را پیگیری نمی‌کردم.

 زمانی که ۱۴سال داشتم و در پارک مشغول فوتبال بازی کردن بودم به‌طور اتفاقی شخصی که شاهد بازی‌ام بود به من پیشنهاد داد تا در سالن بازی کنم.  به همین خاطر به سالن آستان قدس رفتم و برای آموزش ثبت نام کردم، مرضیه پهلوان مربی تیم همان ابتدا که پا به توپ شدم مرا به تیم دانش آموزی مشهد معرفی کرد و من همراه تیم به مسابقات کشوری اراک اعزام شدم.

ورود دیرهنگام به فوتسال باشگاهی

 من تا سال گذشته به‌صورت حرفه‌ای در هیچ لیگی بازی نکرده بودم تا اینکه با کاسپین قزوین وارد لیگ یک فوتسال شدم و توانستیم در انتهای فصل جزء  هشت تیم بالای جدول قرار بگیریم و پس از آن نیز در این فصل با تیم هیات خراسان رضوی در لیگ برتر فوتسال حضور دارم.

من در خانواده فرهنگی بزرگ شدم که بیش از هر چیزی درس خواندن برایشان اولویت داشت، شاید یکی از دلایلی که سبب شد فاصله‌ بین من و ورزش حرفه‌ای ایجاد شود همین بود. در حقیقت بازی به عنوان یک فوتسالیست حرفه ای به عنوان یک برنامه جدی برای من و در خانواده ام مطرح نبود و این موضوع در حضور دیر هنگام من در لیگ برتر اثر بسزایی داشته است.

ناامیدی از تیم ملی فوتبال

در همان بدو شروع فعالیت های فوتبالی و فوتسالی ام  به خاطر درخشش در سطح دانش آموزی ، من یک دوره به اردوی تیم ملی زیر ۱۶سال دعوت شدم، بازیکنان در اردو خیلی از من تعریف می‌کردند و فکر می کنم می توانستم در فوتبال موفق شدم.  خودم را جزء بخت‌های اصلی حضور در ترکیب نهایی تیم ملی می دانستم که بعد از شرکت در سه دوره اردو، خط خوردم.

Samira Zamanian , Iranian Futsal player in Mashhad. 24 Y.O & first experience in Iran Premier League

بعد از اینکه از اردو خط خوردم دانستم همه چیز ، توانایی نیست و در انتخاب بازیکنان ، قرار نیست همیشه عدالت رعایت شود. با خودم گفتم تمام تلاشم را می کنم که به تیم ملی راه پیدا کنم که ظاهرا شدنی نیست پس ادامه دادن آن بی فایده است. این طور شد که دور فوتبال را خط کشیدم.

پس از مدت ها به فوتسال برگشتم و خوشحالم که امروز در لیگ برتر بازی می کنم. دوست دارم آنقدر پیشرفت کنم که مرا با کریس رونالدو قیاس کنند و در توانایی‌های فردی همانند او باشم.

شادی جالب سمیرا ؛ احترام نظامی به یاد مژگان

در مسابقات استانی مقابل تیم نیشابور مسابقه داشتیم که دختری به نام مژگان بعد از گلزنی مقابل تیم ما سمت جایگاه رفت و سلام نظامی داد. من این خوشحالی را دیدم و تصمیم گرفتم از این به بعد هر زمان گل زدم مقابل خانواده ام که در سالن حضور دارند سلام نظامی دهم.

مژگان نیز بازیکن خوبی بود که به تیم استان دعوت شد و باهم به یک دوره مسابقه کشوری اعزام شدیم اما متأسفانه او در سن ۱۸سالگی برابر سانحه تصادف درگذشت، این خوشحالی برای من خیلی خاص و دوست داشتنی است و یاد و خاطره مژگان را زنده می کند.

*گفتگو از مهتا قره داشی