به گزارش پایگاه خبری ورزش بانوان ؛ داستان حضور دختران ایران در ورزشگاه ها را باید از مناظر دیگری غیر از بسیج عمومی برای مطالبه حقی که در آن شکی هم نیست بررسی کرد به گونه ای که در این چالش گشایشی حاصل شود.
زنان ، علاقمند به حضور در رقابت های ورزشی ملی هستند و به طور خاص ، علاقمندان به برخی تیم های ورزشی نظیر استقلال ، پرسپولیس و تراکتورسازی می خواهند بازی های تیم محبوبشان را در ورزشگاه ها از نزدیک تماشا کنند. به هزار و یک دلیل ، حضور یک زن در ورزشگاه به خودی خود حقی اجتماعی و عادلانه است و سرسخت ترین مخالفان حضور زنان در ورزشگاه ها هم ، نفس حضور یک زن در یک محیط ورزشی مردانه را نادرست نمی دانند بلکه تمام چالش ها از رفتارهای پیرامون محیط آغاز می شود.
چرا سکوهای مسابقات زنان خالی است؟
یکی از سوالاتی که مخالفان از موافقان حضور زنان در استادیوم های ورزشی می پرسند این است: اگر دختران ایران به حضور در محیط های ورزشی علاقه دارند چرا سالن ها و ورزشگاه های مسابقات زنان خالی از تماشاگر است؟ به عقیده این گروه ، مطالبه حضور زنان در مسابقات ورزشی مردان نوعی واکنش اجتماعی است تا حمایت از ورزش.
به طور ساده تر ، زنان علاقمند به حضور در ورزشگاه ها به خاطر لذت بردن از تماشای یک رویداد ورزشی به حضور در ورزشگاه ها مایل نیستند بلکه می خواهند شور و انرژی حضور در یک رخداد ورزشی بزرگ و پرمخاطب را تجربه کنند و بس. به این موضوع ، حریص بودن انسان به آن چه از آن منع می شود را هم اضافه کنید.
با این حال ، یک راه میانبر برای اثبات این که زنان هم به تماشای مسابقات ورزشی علاقه مند هستند و دستیابی به اهداف بزرگ تر این است که زنان به حضور در مسابقات ورزشی زنان ترغیب شوند تا دیگر حداقل این بهانه را که “چرا سکوهای مسابقات ورزشی زنان خالی است؟” به دست مخالفان ندهند. اقدامی که یک بازی دو سر برد برای تماشاگر و ورزش زنان است. از یک سو جایگاه اجتماعی تماشاگران زن در عرصه ورزش در ایران تقویت می شود و از سوی دیگر ورزش زنان در ابعاد مختلف از فنی گرفته یا اقتصادی با حضور تماشاگران دگرگون خواهد شد.
استقبال کمرنگ دختران ایران و تحرکات مقطعی
در حال حاضر میزان استقبال از مسابقات ورزشی زنان کمرنگ است. در لیگ برتر والیبال زنان ، میانگین تماشاگران در هر بازی حدود ۱۸۰ نفر است حتی در بازی انسان دوستانه برای کمک به زلزله زدگان هم استقبال خوبی صورت نگرفت. در لیگ برتر فوتبال و فوتسال ، وضعیت کاملا بحرانی است و سکوها خالی هستند و در هندبال ، بسکتبال و سایر رشته ها هم اوضاع به همین منوال است. گهگاه تحرکات جدی برای جذب تماشاگر به صورت مقطعی جواب می دهد اما برنامه ای در قبال آن وجود ندارد.
برای مثال تیم فوتسال مشکی پوشان مشهد در یکی از بازی های این فصل لیگ برتر زنان برابر پالایش نفت آبادان از طریق هماهنگی با مدارس و آموزش و پروزش جمع زیادی از دختران را به سالن شهید بهشتی مشهد آورد اما این اقدام از سوی باشگاه مشکی پوشان دیگر تکرار نشد. در چنین مواردی ، برای علاقمند سازی دختران ایران به حضور در مسابقات ورزشی ، یک بار و ۲ بار هماهنگی برای انتقال تماشاگر از مدرسه و دانشگاه و غیره به منظور ایجاد علاقمندی ، پاسخگو نیست چنان که همین اتفاق در مورد تیم مشهدی رخ داد.
در دیدار فوتسال ایران و ایتالیا در تهران هم کشاندن دختران ورزش دوست به سالن محل برگزاری مسابقه کار ساده ای نبود که با تبلیغات معمول به ثمر بنشیند. به صورت منطقی و واقع بینانه ، رویدادهای ورزشی زنان در ایران و حتی تیم های ورزشی زنان ، طرفداران دائمی و پر و پا قرص ندارند که البته به دلیل نبود تبلیغات و فعالیت های ورزشی زنان در حیات خلوت و دور از چشم ، مجالی برای نفوذ در دل ها و جذب هوادار برای تیم های ورزشی پیش نیامده است.
از خودت شروع کن
اکنون برگردیم به مطالبه حضور در زنان در رویدادهای ورزشی . هیچ کس به این که در بازی ایران و سوریه زنان سوری بتوانند وارد ورزشگاه آزادی شوند و زنان ما در خاک خودمان پشت در بمانند راضی نیست اما برای این که حرف زنان برای مطالبه حق خود به ثمر بنشیند تلاش مضاعفی لازم است و بخشی از این تلاش مضاعف ، این است که ابتدا به فکر پر کردن حداقل بخشی از سکوهای مسابقات ورزشی زنان باشیم.
همه جذابیت های مسابقات ورزشی زنان و تنوری که در میانه زمین چمن ، سالن سرپوشیده ، تاتامی ، شیاپ چانگ و پیست داغ می شود به واسطه سکوهای خالی از دختران علاقمند به ورزش به سردی می گراید. دختران وطن ، برای احقاق حقوق اجتماعی و ورزشی از خودتان شروع کنید . مسابقات ورزشی زنان ؛ نیازمند حضور تماشاگر است و این حضور ؛ اثبات گر علائق ورزشی دختران ایران زمین خواهد بود.
*حامد اسماعیلی
