حامد اسماعیلی – آی دبلیو اسپورتس – فضای والیبال کشور تحت تأثیر فعالیت‌های پرکار در استان تهران است. تهران پویاترین لیگ استانی در همه رده‌های سنی را دارد و به نظر می‌رسد تهران همچنان در آینده قطب والیبال ایران باقی خواهد ماند.
لیگ برتر والیبال بانوان نیز امسال تحت تأثیر حضور پررنگ تهرانی‌ها و البته تیم‌هایی از استان‌های مرکزی کشور است. فدراسیون والیبال با تعیین سهمیه بازیکنان جوان و امید تلاش می‌کند زمینه حضور جوان‌ها در لیگ برتر را فراهم کند اما اتکای تیم‌ها همچنان به همان همیشگی‌هاست.
بهترین خبر در پایان لیگ جاری، می‌تواند پدیداری نسلی تازه از تک ستاره‌ها در تیم‌های مختلف باشد اما تا چه اندازه به شنیدن این خبر امیدوار باشیم؟ آیا تلاش باشگاه‌ها برای ساختن بازیکنانی در سطح کمک به تیم ملی کافی است؟
حالت ایده آل قضیه این است که بازیکنان لیگ برتری پس از پایان فصل نباید در مورد این که فصل آینده نیز پیشنهاد دارد احساس امنیت کنند. این احساس، سبب تلاش بیشتر بازیکنان می‌شود و از سوی دیگر، دست پر مربیان برای جذب بازیکن را نشان می‌دهد که خود، حاصل فعالیت موتورهای محرک بازیکن سازی در والیبال بانوان است.
نمایی از تیم ملی والیبال جوانان در مسابقات جوانان آسیا ۲۰۱۸ در باک نین ویتنام
چشم امید لیگ برای بازیکن سازی و در نهایت، منتفع کردن تیم‌های ملی، لیگ‌های پایه است. این که این امید به ثمر می‌نشیند یا بی ثمر می‌ماند به اتفاقاتی بستگی دارد که در لیگ استان تهران و همچنین لیگ‌های پایه کشور، رخ می‌دهد.
باشگاه‌هایی که امروز در لیگ برتر حاضر هستند باید به فکر روزهایی باشند که دیگر خبری از نام‌های امروز نیست. آن‌ها امروز باید از خود سؤال کنند که برای آینده والیبال زنان ایران چه برنامه‌هایی دارند. آن‌ها قرار است چه نقشی در سال‌های آتی برای والیبال ایفا کنند و آیا به این اندیشیده‌اند که بدون ستاره‌های تکراری امروز، چه خواهند کرد؟
ما از موتورهای بازیکن سازی صحبت می کنیم. قابل انکار نیست که این موتورها وجود دارد اما سوال این است : موتور بازیکن سازی در والیبال ایران درست کار می‌کند؟
