حامد اسماعیلی – آی دبلیو اسپورتس : الناز رکابی دختر اول سنگ نوردی ایران است. در فینال مسابقات قهرمانی آسیا او تنها غیر ژاپنی حاضر در فینال بود و در رویدادهای مختلف در نقاط مختلف جهان، او نام ایران را مطرح می‌کند. از زنجان، با عشق شروع کرد، امروز امید سنگ نوردی ایران است و آینده سازهای سنگ نوردی از او الهام گرفته‌اند.
تا پیش از شیوع کرونا الناز رکابی ین روزها در حال تمرین و برنامه ریزی برای آخرین و دشوارترین آزمون انتخابی المپیک بود. مسابقاتی که قرار بود اول اردیبهشت در چین برگزار شود اما کرونا آن را به تعویق انداخته است.
تا پیش از بحران همه گیری کرونا، الناز قصد داشت راهی اردوی تمرینی اتریش شود تا تمرینات سرعت و سرطناب خود را در این کشور برپا کند زیرا در ایران دیواره مناسب تمرین سرعت و لید وجود ندارد. تامین هزینه‌ها، چالش همیشگی برای دختر سنگ نورد ایران بوده است به طوری که او برای سفر به اتریش منتظر کمک هزینه‌ای بود که قول آن از سوی فدراسیون کوهنوردی و کمیته ملی المپیک داده شده بود.
کمیته ملی المپیک پیش از این کمک هزینه‌ای را برای حضور در مسابقات کسب سهمیه در فرانسه به الناز رکابی اختصاص داد البته رکابی می گوید این کمک هزینه در واقع قرار بود هزینه‌هایی که از جیبش برا کسب سهمیه المپیک توکیو و المپیک ساحلی کرده بود را پوشش دهد.
این هزینه اما با عنوان کمک حضور در فرانسه به او پرداخت شد و بدین ترتیب رکابی همچنان بابت ۷۰ میلیون تومان هزینه شخصی طلبکار است. رئیس فدراسیون کوهنوردی گفته بود اگر این کمک هزینه به رکابی پرداخت نمی‌شد فدراسیون نمی‌توانست دختر سنگ نورد را به فرانسه اعزام کند.
میزان کمک های فدراسیون کوهنوردی به الناز رکابی در حد تهیه بلیت و ویزا بوده است. در خوش بینانه ترین شرایط، این سطح از حمایت را می توان به فشار اقتصادی روی فدراسیون‌ها ربط داد اما آیا تک چهره ما در عرصه بین المللی ارزش تلاش بیشتر برای بهبود شرایط حمایتی را ندارد؟ آیا برپایی یک اردو برای انتخابی المپیک در توان تصمیم گیرندگان نبود؟
بخش عمده‌ای از هزینه‌های الناز رکابی توسط اسپانسر و گاهی خود او تامین می‌شود. البته که وضعیت اقتصادی بر اسپانسرها هم اثرگذار است و آنها دست بازی برای پوشش کامل هزینه‌های الناز رکابی ندارند پس متولی رشته، نمی‌تواند خود را کنار بکشد و همه چیز را به اسپانسرهای شخصی الناز رکابی واگذار کند.
موضوع دیواره سرعت، چالش سنگ نوردان ایرانی است. اگر یک دیواره سرعت مناسب در ایران وجود داشت رکابی مجبور به سفر به اتریش نبود. سفر به اتریش این ریسک را برای الناز به همراه می‌آورد که ریتم تمرین و تغذیه او دچار اخلال می‌شود.
تنها دیواره سرعت در قزوین در حال حاضر مناسب استفاده نیست چنان که رضا علیپور ستاره سنگ نوردی ایران در بخش مردان نیز برای تمرین در داخل سالن مدتی راهی روسیه شد.
نکته جالب در مورد تفاوت علیپور و رکابی این است که گفته می‌شود بخشی از هزینه تمرین علیپور به او پرداخت شده اما هزینه‌های تمرینی رکابی با تایید رییس کمیته ملی المپیک همچنان در مرحله نامه نگاری و پیگیری است.
او الناز رکابی است. گاهی به نظر می‌رسد که کاملاً تک افتاده است و کم پشتیان اما با چهره‌ای که انگار هنوز خودش را از روزهای آغازین شوق بالا رفتن- از دیواره دور نکرده. سریع اما نه خشن. قوی اما نه مغرور. شایسته ستایش اما نه یک بت. دختری برخاسته از یکی از خانه‌های این سرزمین. که دوستش داریم.
این یادداشت در شماره اول “قهرمانان” نشریه دیجیتال ورزش زنان ایران نیز منتشر شده است
