حامد اسماعیلی – پایگاه خبری ورزش زنان ایران : درهای باشگاه‌ها بسته، تمرینات تیم‌ها تعطیل و پیست‌ها، استخرها، زمین‌های چمن و سالن‌های چند منظوره خالی اند و سوت و کور. این، حکایت این روزهای ماست. کرونا آسیب می‌زند، نگران می‌کند و اضطراب می‌آفریند. در دنیای ما، دنیای ورزش، کرونا ما را از یکدیگر دور کرده است.
تصویر امروز برای ما که پشت درهای بسته‌ایم، چیزی شبیه به چرنوبیل است. نیروگاه شهر پریپیات اوکراین در دهه ۸۰ میلادی که طی چند ساعت به سرزمینی متروک و روح زده تبدیل شد. بچه‌ها عروسک‌هایشان را مردان و زنان دم دستی ترین وسایل زندگی شان را از ترس جانشان جا گذاشتند و رفتند.
آن تصاویر از چرنوبیل و حال و هوای وهم آلود امروز که سکوت را به میدان ورزش – جایی که همیشه خانه شور و انرژی و شادی بوده – بیش از پیش یادآوری می‌کند که چقدر از بودن در کنار هم خوشبختیم و کنار هم بودنمان تا چه اندازه، ما را از دلمردگی رهایی می بخشد.
روزی که کرونا رفت، به باشگاه‌ها و زمین‌های تمرین برگشتید و دوستان همیشگی را ملاقات کردید، بیش از پیش از بودن با هم لذت ببرید. امروز برای حلقه‌های شادی، برای فریاد پیروزی و برای اندوه تیمی شکست خورده که همیشه باعث اتحاد بیشتر است، دلتنگیم.
امروز بیش از پیش قدردان همان لحظات هستیم. دلتنگیم برای دویدن، جنگیدن و به اشتراک گذاشتن بهترین لحظات. ورزش، عامل پیونده دهنده ماست و امروز از خانه دوریم. اما باز خواهیم گشت و بیشتر، یکدیگر را دوست خواهیم داشت. زمان برای دوست داشتن دیگران محدود است. کرونا قدر ما را بر هم معلوم کرد.
اطلاعات خبر: *نویسنده: حامد اسماعیلی*منبع: اختصاصی*انتشار ۲۴ فروردین ۱۳۹۹- ساعت: ۰۹:۱۷
