به گزارش پایگاه خبری ورزش زنان ایران؛ مینا بارانی در خصوص آغاز تمرینات این تیم با توجه به اعلام سازمان لیگ فوتسال از تاریخ ۱۸ خردادماه، اظهار کرد: هم باشگاه ملی‌حفاری و هم هیات فوتبال استان به فدراسیون اعلام کرده‌اند که با توجه به این‌که وضعیت خوزستان به دلیل افزایش مبتلایان به کرونا قرمز است، ما شرایط خیلی سختی برای تمرین داریم، ضمن این‌که در حال حاضر تمام اماکن شرکت ملی‌حفاری از جمله خوابگاه‌ها و سالن‌های ورزشی آن تعطیل هستند و بر این اساس بازیکنان شهرستانی‌مان نمی‌توانند به اهواز بیایند.
وی بیان کرد: واقعاً امکاناتی برای آغاز تمرینات نداریم و نمی‌دانم فدراسیون و مسئولان برگزاری لیگ برتر فوتسال بانوان چه اصراری به برگزاری لیگ دارند. اگر خدای ناکرده یک بازیکن به این ویروس مبتلا شود، چندین نفر دیگر هم مبتلا خواهند شد. درست است که باید یاد بگیریم با این ویروس زندگی کنیم و زندگی روزانه را بگذرانیم، اما نه این‌که برای دو تا سه مسابقه، جان چندین نفر را به خطر بیاندازیم. امیدوارم تدابیر خاصی در نظر گرفته شود زیرا یک جام و قهرمانی ارزش به خطر انداختن جان بازیکنان و دوستان‌مان را ندارد.
سرمربی تیم فوتسال بانوان ملی‌حفاری با بیان این‌که امیدوارم برگزاری لیگ باعث پشیمانی نشود، افزود: سه چهار بازیکن خارج از استان و چند بازیکن از شهرستان‌های خوزستان داریم که اصلاً خانواده‌های‌شان اجازه نمی‌دهند که آن‌ها وارد تمرینات و خوابگاه شوند.
وی درباره این‌که ملی‌حفاری از شانس‌های اصلی قهرمانی لیگ برتر است نیز عنوان کرد: جام و قهرمانی اصلاً برای ما اهمیت ندارد. اگر تیم‌ها قهرمان می‌شدند و قرار بود به مسابقات باشگاه‌های آسیا بروند، باز حرفی بود که اصرار به برگزاری لیگ داشته باشیم اما وقتی قرار نیست اتفاق خاصی بیفتد، پس چرا باید لیگ را در چنین شرایطی برگزار کنیم؟
بارانی خاطر نشان کرد: بازیکنان‌مان چهار ماه از تمرینات و مسابقات دور بوده‌اند و اکنون حس عمق عضلانی بازیکنان بسیار کم شده است و مطمئن باشید با ۲۰ روز تمرین نمی‌توانند به آمادگی برسند و مطمئناً نیز آسیب‌دیدگی‌ها زیادتر خواهد شد، ضمن این‌که ترس از ابتلا به کرونا هم وجود دارد. پس برگزاری لیگ به چه قیمتی است؟ به قیمتی که بازیکنان‌مان برای فصل آینده مصدوم باشند یا به ویروس کرونا مبتلا شوند؟
وی بیان کرد: برگزاری این‌چنینی لیگ و این‌که مطمئناً آسیب‌دیدگی هم برای بازیکنان در بر خواهد بود، کار را برای تیم‌ملی فوتسال بانوان نیز که بازی‌های آسیایی در پیش دارد، سخت خواهد کرد. در راستای برگزاری لیگ نظرات مختلفی وجود داشته است و حتی یکی از مربیان عنوان کرده که در شهر سفید و به صورت مجتمع بازی کنیم.
سوال من این است آیا نباید ما در شهر خودمان هم شرایط لازم را برای تمرین داشته باشیم و وقتی خوزستان وضعیت قرمزی دارد، چگونه قرار است تمرین کنیم و آماده انجام مسابقات در شهر دیگری شویم؟ آیا اجازه می‌دهند این همه بازیکن از یک شهر قرمز وارد یک شهر سفید شوند؟ این‌ها موارد مهمی هستند که نباید به آن‌ها سطحی نگاه کرد. به نظرم فدراسیون باید در نظر بگیرد که سلامت بازیکنان مهم است یا یک جام آهنی و اهدای آن به یک تیم.
بارانی گفت: به هر حال رعایت پروتکل‌های بهداشتی هزینه‌بر و سخت است و منِ مربی چطور می‌توانم با ماسک در تمرینات حاضر شوم و بازیکنان را آموزش دهم و این شدنی نیست. ضمن این‌که باید در هتل محل اقامت برای هر بازیکن یک اتاق در نظر گرفته شود که این نیز هزینه‌بر است. آن هم برای بانوانی که اسپانسرهای قوی ندارند. به هر حال این‌که برای انجام سه بازی در لیگ برتر فوتسال بانوان بخواهیم به اندازه تمام لیگ هزینه کنیم، بهتر است که همین هزینه‌ها را برای فصل بعد اختصاص دهیم.
وی با بیان این‌که همچنین ما زیرساخت‌های لازم را هم نداریم، افزود: قرار است بازیکنان هر سه روز یک‌بار تست دهند و نمی‌توان نسبت به این موضوع بی‌تفاوت بود، ضمن این‌که انجام این مهم برای باشگاه‌ها نیز هزینه‌بر است. پس چه اشکالی دارد لیگ را ناتمام اعلام کنند؟ مگر قرار است چه اتفاقی رخ دهد؟ مطمئن باشید اتفاق خاصی رخ نمی‌دهد، در حالی‌که اگر با برگزاری لیگ خطری متوجه عضوی از تیم شود، این جبران‌ناپذیر است.
سرمربی تیم فوتسال بانوان ملی‌حفاری گفت: امیدوارم تصمیم درستی در این زمینه گرفته شود و فدراسیون و مسئولان برگزارکننده مسابقات به صحبت‌های باشگاه‌ها نیز توجه کنند. ای کاش در همان اسفندماه که آمار مبتلایان خیلی کم بود و حتی تیم‌های میهمان خود را به استان تیم‌های میزبان رسانده بودند و آماده مسابقات بودند، بازی‌ها برگزار می‌شد. جالب است که پس از لغو مسابقات بانوان، مسابقات آقایان را برای دو هفته دیگر نیز ادامه دادند.
وی افزود: در هر صورت نظر شخصی من این است که سلامت بازیکنان خیلی مهم‌تر از جام است زیرا باشگاه حفاری آن‌قدر جام گرفته است که نیازی به این جام ندارد و اگر حرفی می‌زنیم، از چیزی نمی‌ترسیم. برنامه‌ریزی و هدف‌گذاری‌مان برای قهرمانی بود و قطعاً اگر مسابقات از سر گرفته شود، یک پای فینال خواهیم بود و در فینال هم حرف‌مان را در زمین می‌زنیم و حفاری قهرمان می‌شود اما بحث ما این است که آیا برگزاری لیگ ارزش این‌که خدای ناکرده یک بازیکن‌مان به این ویروس مبتلا شود را دارد؟
