حامد اسماعیلی – “آی دبلیو اسپورتس” : موضوع اهدای جوایز تیم‌های برتر لیگ بسکتبال مردان و مقایسه با قهرمانان لیگ زنان که یک مدال سهمشان بود امروز سبب شد دختران بسکتبالیست به این تبعیض، معترض شوند.
به عنوان یک قاعده کلی، تبعیض در همین عصر جدید، همچنان یک دیوار بلند است که هیچ در درست و درمانی ندارد و کار با بالا رفتن از دیوار هم درست نمی‌شود. یک دیواری دارد مثل دیوار یخی “بازی تاج و تخت” که فقط باید بایستی و آن قدر سرت را ببری بالا و بالاتر که گردن درد بی‌خیالت کند و برگردی سر کار و زندگی‌ات.
نه این که بخواهیم بگوییم مردها همه چیز را صاحب شده‌اند و زن‌ها جز انزوا و همیشه دوم بودن، آه در بساط ندارند. چه بسا این تبعیض بارها یقه مردان را هم گرفته اما هر روزی که می‌گذرد و جهان، قیافه متمدنانه‌تری به خود می‌گیرد، این سؤال بیشتر پیش می‌آید که: تا کجا؟ تا کی؟
فدراسیون بسکتبال در مراسم اختتامیه لیگ، تیم‌های روی سکو را هدیه باران کرد و این هدایا البته از جیب فدراسیون بسکتبال نبود. اسپانسرهای فدراسیون هدایای لیگ مردان را تأمین کردند اما ۲ ماه قبل در اختتامیه لیگ زنان، خبری از هدیه نبود.
دختران گروه بهمن مدالشان را گرفتند و خداحافظ. قولی هم بابت این نبود که مثلاً بروید و هدایای شما را برایتان کادوپیچ در اولین فرصت، تقدیم خواهیم کرد. یعنی حتی وعده سر خرمن هم نبود. آن‌ها اعتراضی نداشتند چون فکر می‌کردند قضیه برای مردها هم همین‌طور است.
حالا حرف دختران بسکتبال این است که همین اسپانسرها در لیگ زنان هم بودند و نادیده گرفته شدنشان یعنی تبعیض. لوگوی سامسونگ در سالن‌های مسابقات زنان اطراف سالن وجود داشت. آیا این که سامسونگ به عنوان اسپانسر در لیگ زنان حضور داشته، نتیجه اش باید این باشد که این حضور را با گوشی‌های اهدایی به مردان جبران کند؟
فدراسیون بسکتبال سال گذشته برای لیگ برتر زنان کم نگذاشت. محکم و جدی پای این که این مسابقات باید به طور زنده پخش شود ایستاد و نامه‌های مقامات بالا را با انواع و اقسام بهانه‌ها و راه‌هایی که بلد بود راهی سطل زباله کرد، به خاطر دخترها ایستاد و تا آخرین فینال را به خوبی پوشش داد.
بدین ترتیب نمی‌توانیم فدراسیون بسکتبال را گوشه رینگ ببریم و آن را به اهمیت ندادن به زنان متهم کنیم. با این حال گاهی کارها از سر بی سلیقگی پیش می‌رود. فراموش نکرده‌ایم که فدراسیون بسکتبال پس از پایان فینال سوم، سه ساعت بازیکنان خسته تیم‌های قهرمان و نایب قهرمان را روی صندلی نشاند تا مسئولان، یک دور سخنرانی و اعلام حضور کنند.
شاید نتوان موضوع دستمزد برابر برای لیگ های مردان و زنان را با توجه به واقعیت های موجود مطرح کرد اما تجلیل همسان و برابر، حداقل خواسته معقول و منطقی دختران بسکتبالیست بود. هنوز برای دلجویی دیر نشده گرچه چینی بند زده بهتر از چینی شکسته است.
