اسرار تیم ملی والیبال جوانان در ویتنام ؛ خاطرات و خطرات | افرا ورزش | رسانه ورزش زنان ایران
10

اسرار تیم ملی والیبال جوانان در ویتنام ؛ خاطرات و خطرات

  • کد خبر : 6222
  • 09 تیر 1397 - 8:10
اسرار تیم ملی والیبال جوانان در ویتنام ؛ خاطرات و خطرات

مدتی از حضور تیم ملی والیبال جوانان در مسابقات جوانان دختر آسیا در ویتنام گذشته و اکنون اطلاعات جدیدی در مورد ساز و کار حضور دختران ما در ویتنام به دست آمده است.

به گزارش “آی دبلیو اسپورتس” ؛ تیم ملی والیبال جوانان ایران در مسابقات جوانان آسیا هشتم شد در حالی که بهترین رتبه ای که در دوران حضورش در این رویداد کسب کرده بود هشتمی سال 2012 بود. اما آیا هفتم ، ششم یا پنجم شدن در این مسابقات مهم بود؟

برای کسانی که به دنبال زینت بخشیدن به کارنامه کاری خود یا صرفا ارائه آماری مبتنی بر “عدد” هستند صد البته که هفتم شدن با هشتم شدن تفاوت داشت اما برای کنفدراسیون والیبال آسیا خیر زیرا همه تیم های پنجم تا هشتم را در یک سید قرار می داد

اما آیا تیم ملی جوانان در ویتنام نتایج خوبی گرفت؟ آیا از این عملکرد راضی باشیم و آیا آن ها واقعا می توانند تحول بخش برای آینده والیبال ایران باشند؟

ایران در این تورنمنت 3 تیم را برد و برابر بقیه باخت. بدشانسی تیم وقتی اتفاق افتاد که فعل و انفعالات روز پایانی مرحله گروهی به جای این که ایران را دوم کند ، ایران را صدرنشین کرد. ایران اگر دوم می شد در مسیر رسیدن به نیمه نهایی به چین برخورد می کرد و چین حریفی بود که می توانستیم از پس آن بر بیاییم اما راه ما به سمت ژاپن قدرتمند کج شد و همه معادلات برهم خورد.

2 مشکل بزرگ : اشباع و توان بدنی

ایران پس از صعود از مرحله گروهی برابر مالزی قرار گرفت و پیروز شد اما این پیروزی ، چیزی فراتر از یک برد برای دخترها بود. در حقیقت ، کادر فنی تیم ملی پس از پیروزی با مالزی با یک مشکل بزرگ روبرو شدند و آن ، اشباع شدن بازیکنان بود.

به عبارت دیگر ایده غالب بر تیم پس از بازی با مالزی این بود که تیم وظیفه خود را انجام داده ، با رسیدن به جمع 8 تیم برتر آسیا نتیجه بسیار خوبی گرفته ، اصولا از پس قدرت ها بر نمی آید و شانسی ندارد و تا همین جا ، کاری کارستان کرده و بس.

این عامل مخرب و پنهان ، نقش خود را در بازی ایران برابر ژاپن ، ویتنام و قزاقستان به وضوح نشان داد به طوری که میل به پیروزی نزد بازیکنان ایران ، اگر به همان شکل دور گروهی در بازی با ویتنام هم بود ، حتی اشتباهات داوری هم نمی توانست مانع از برد ایران شود.

مشکل بزرگ دیگر در ویتنام، وضعیت وحشتناک جوی بود. هوای بسیار گرم و شرجی در ویتنام ، بازی به بازی توان جسمانی تیم را از بین برد با وجود این که تیم ملی در تهران ، برنامه بدنسازی منظمی را طی کرده بود.

تصور کنید در آن شرایط آب و هوایی ، تیم ایران برای حفظ حجاب اسلامی از البسه کاملا پوشیده از لحظه ورود تا لحظه خروج از تورنمنت استفاده می کرد و مجبور به تحمل فشار بدنی فوق العاده بالایی بود. به عبارت دیگر ، دختران والیبالیست در یک نبرد نابرابر قرار داشتند

موضوع دیگر ، تغذیه تیم ملی در ویتنام بود. ذائقه غذایی کشورهای شرق آسیا با ایران تفاوت اساسی دارد و این برای یک تیم ورزشی که باید در رقابتی همه روزه و پرفشار – آن هم در آن شرایط هوا – بدترین خبر ممکن است. به عبارت دیگر تیم ملی در ویتنام ، انتخاب های غذایی محدودی داشته است و همین موضوع در تحلیل قوای بدنی تیم ملی اثر آشکاری گذاشته است.

تمرین زیاد ، بازی تدارکاتی صفر

یکی از ایرادات تیم ملی در مسابقات قهرمانی آسیا ، استرس نزد بازیکنان بود. بازیکنانی که ماه ها تمرین را در کمپ تیم های ملی بانوان پشت سر گذاشته بودند بدون بازی تدارکاتی مفید ، وارد تورنمنت شدند و شاید نتایجی که گرفتند ، از حد قابل انتظار هم بالاتر بود.

هر اندازه که منظم و کامل تمرین کنید اما نتوانید بازی تدارکاتی مناسبی داشته باشید و البته خبری از اردو در شرایط مسابقه هم نباشد ، نمی توانید انتظار بالایی از تیمتان داشته باشد. فدراسیون والیبال از مهیا کردن شرایط اردو یا مسابقه تدارکاتی مفید خارجی ، ناتوان بود و در این شرایط ، تیمی را به ویتنام فرستاد که فاقد تجربه بین المللی بود.

آن سوی نیمکت ؛ تیم ملی غریب

تیم ملی والیبال جوانان در غریبانه ترین شرایط در مسابقات جوانان آسیا شرکت کرد. زمانی که این تیم به ویتنام اعزام می شد کسی این تیم را بدرقه نکرد زیرا همه درگیر سفر و استفاده از تعطیلی های متوالی شب های قدر بودند.

 

آن ها غریبانه رفتند و غریبانه هم برگشتند. استقبال خاصی در کار نبود. نه کسی در هنگام رفتن ، پا به پای آن ها آمد و برایشان آرزوی موفقیت کرد و به آن ها دلگرمی داد و نه زمانی که به خانه برگشتند ، بازگشتشان از سفر طاقت فرسای جنوب شرق آسیا را خوش آمد گفت تا مرهمی بر سختی هایشان باشد.

تیم ملی ، حتی برای اعزام به ویتنام هم مشکلات خاص خود را داشت. امور مربوط به ویزا تا روز آخر فراموش شد. تجهیزات اهدایی به تیم ، کادر فنی و مربیان کامل نبود و تیم ملی جوانان مثل تیمی به ویتنام رفت که گویا از سر ناچاری و اجبار اعزام می شود.

ابراهیم وادی و تیم ملی

هراس فدراسیون والیبال از این که از نام سرمربی برای ابراهیم وادی استفاده کند جالب بود در حالی که پیگیری ها حاکی از آن است که وزارت ورزش در این مورد اولتیماتومی به فدراسیون والیبال نداده بود. تقریبا همه اهالی والیبال و رسانه ها می دانستند که ابراهیم وادی نفر اول فنی تیم ملی است و در این شرایط پنهان کردن عنوان سرمربی ،  به شکلی افراط گرایانه و غیر قابل توجیه ، احتیاط آمیز بود.

موضوع دیگر در مورد ابراهیم وادی ، این بود که آیا وی واقعا به طور کامل تحت حمایت مقامات مرتبط به تیم خود در فدراسیون والیبال قرار داشت؟ وادی زمانی به تیم ملی جوانان آمد که هنوز انتخابات فدراسیون والیبال برگزار نشده بود به عبارت دیگر ، وادی گزینه قبلی ها بود و نه فعلی ها.

زمزمه هایی وجود دارد که می گوید برخی در فدراسیون والیبال قلبا با حضور ابراهیم وادی در تیم ملی والیبال جوانان موافق نبودند اما در عین حال توانایی گرفتن ایراد به او را هم نداشتند. از سوی دیگر ، تغییر در کادر تیم جوانان را نیز به صلاح نمی دیدند زیرا وادی از مدت ها قبل اردوها را زیر نظر داشت و فرآیند فنی تیم ملی جوانان با نظر وی در جریان بود.

به همین دلیل است که میزان همکاری با ابراهیم وادی و دستیارانش در تیم ملی جوانان هرگز در شرایط اعلی و آرمانی قرار نداشته است. ممکن است یکی از دلایلی که وادی در 2 بازی آخر تیمش ، لب به انتقادی نرم از بازیکنان می گشاید ، قرار گرفتن تحت فشار روانی ناشی از احساس کردن شکاف بین وی و فدراسیون والیبال بوده است.

دردسر مربیان ملی ؛ اصلاح تکنیک

روال انتخاب بازیکنان تیم های ملی پایه ، دعوت از برترین های استان ها و اردوهای گزینشی مرحله به مرحله است اما یکی از مشکلات مربیان در این اردوها این است که حتی در مواجهه با بازیکنان برتر استان ها نیز باید به اصلاح تکنیک بپردازند یعنی تکنیک های پایه به بازیکنان به درستی آموزش داده نشده است. این یعنی صرف کردن بخشی از زمان مربیان ملی برای آموزش هایی که باید در گذشته ، به بازیکنان داده می شده است.

از سوی دیگر ، به نظر می رسد روند استعدادیابی والیبال در ایران نیاز به تغییر دارد. یافتن بلند قامت ها و برنامه جدی برای آموزش و بیدار کردن استعدادهای آن ها ، امروز از اوجب واجبات برای تیم های ملی والیبال بانوان است.

از سوی دیگر با نگاهی به پیشنهاد میترا شعبانیان برای راه اندازی تیم ملی نونهالان ، می توان این پیشنهاد را گامی مهم برای رفع نواقص آموزشی والیبالیست های مستعد پایه ارزیابی کرد.

جوان ها تا چه اندازه به کار تیم ملی می آیند؟

واضح است که بازیکنان خوبی در اختیار داریم اما آیا این بازیکنان خوب ، همین روند صعودی را ادامه می دهند؟ در یک کلام ، همه چیز به انگیزه ها وابسته است. تا زمانی که انگیزه بازی کردن ، پوشیدن پیراهن تیم ملی و سفر به  مسابقه بین المللی وجود دارد همه چیز خوب پیش می رود اما انگیزه ها به تدریج تغییر می کنند و یک والیبالیست جوان از جایی به بعد به دنبال درآمد از والیبال بازی کردنش خواهد بود.

آیا این بستر در لیگ ما به استثنای یکی دو تیم ، وجود دارد؟ همه چیز به شکل زنجیروار به هم پیوسته است. نتیجه این که حتی اگر در ویتنام قهرمان هم می شدیم حق وعده یک تیم ملی بزرگسالان رویایی را نداشتیم. به عمل کار برآید.

*حامد اسماعیلی

لینک کوتاه : https://iwsports.ir/?p=6222

ثبت دیدگاه

مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : 0
قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.