به گزارش ” آی دبلیو اسپورتس ” آژانس ورزش زنان ایران؛ المپیک توکیو برای ایران از جمعه، اول مرداد ماه، آغاز می‌شود و کاروان ایران با ۱۰ دختر ورزشکار در توکیو حاضر است.
چنان که مریم آچاک المپین شمشیربازی ایران در المپیک ۱۹۷۶ مونترال عنوان کرده بود؛ سهم ورزش زنان در المپیک باید بسیار بیشتر از ۱۰ نفر باشد و این رقم، جایی برای جشن و پای‌کوبی باقی نمی‌گذارد.
آژانس ورزش زنان ایران اینجا بررسی کرده است که جای چه کسانی در المپیک توکیو خالی است. آن‌ها که تلاش کردند و نشد آنچه باید بشود:
۱– رزیتا علیپور (کاراته):
حواشی مربوط به این که آیا او باید در توکیو حاضر می‌بود یا خیر همچنان ادامه دارد. دختر قائم‌شهری تا پای جان جنگید اما در آخرین انتخابی المپیک در پاریس، موفق به کسب سهمیه نشد.
حالا منتقدان می گویند علیپور به دلیل برخورداری از رنک ۶ جهان باید سهمیه کاراته‌کایی از قزاقستان را با رنک ۹ بگیرد و فدراسیون کاراته اقدام لازم برای احقاق حقوق او را انجام نداده است.
در هر صورت، رزیتا علیپور نفر اول از فهرست کسانی است که جای آن‌ها در المپیک خالی است. فرصتی که دیگر برای علیپور به دست نخواهد آمد.
۲– پریسا جهان فکریان (وزنه برداری):
بزرگان عرصه مدیریت در فدراسیون وزنه برداری او را با ناامیدی و بدون شانس کسب سهمیه به خانه فرستادند و او، غافل از این که به زودی، سهمیه المپیک را به دست می‌آورد، کتفش را جراحی کرد.
در نتیجه پس از اعلام کسب سهمیه توسط او، شرایط جسمانی‌اش مانع از حضور جهان فکریان در المپیک شد و فدراسیون پزشکی ورزشی نیز این موضوع را تأیید کرد.
در نتیجه پریسا جهان فکریان به عجیب‌ترین شکل ممکن، یک فرصت تاریخی در زندگی ورزشی‌اش را از دست داد. هیچ کس برای این فرصت سوزی، بازخواست نشد.
۳– فاطمه صادقی (کاراته / کاتا):
داستان فاطمه صادقی دراماتیک بود. او با وجود جوانی، به یک باره به چهره‌ای مدعی در کاتای جهان تبدیل شد و در کسب سهمیه المپیک در فرانسه، در عین ناباوری و به گونه‌ای که کسی روی او حسابی باز نکرده بود به جمع ۴ نفر برتر رسید.
در شرایطی که از آن جمع ۴ نفره، ۳ نفر به المپیک می‌رفتند صادقی چهارم شد و المپیک را از دست داد. او در یک قدمی شیرجه زدن به سوی خوشبختی، ناکام شد.
واضح است که او در مسیر رسیدن به جمع برترین‌های کاتای دنیا قرار دارد. این حسرت را فراموش می‌کنیم اما جای او در توکیو، بسیار بسیار خالی است.
۴– مهلا مومن زاده (تکواندو):
نایب قهرمان جوان مسابقات جهانی تکواندو منچستر، می‌توانست حتی یکی از پدیده‌های المپیک باشد اما سرنوشت، مسیر دیگری برای او تدارک دیده بود.
در مسابقات کسب سهمیه المپیک در اردن، او با شکستی تلخ تورنمنت را تمام کرد. این شکست آن‌قدر برای او سخت بود که انگیزه حضور در مسابقات قهرمانی آسیا در لبنان را از دست داد.
در نتیجه او از لیست تیم ملی برای لبنان هم حذف شد. پس از استراحتی کوتاه، مهلا مومن زاده برای اعاده حیثیت باز خواهد گشت. اگر در توکیو بود، تکواندو برای همه ما جذاب‌تر بود.
۵– سمیه یزدانی (دوچرخه سواری):
دارنده مدال برنز دوچرخه سواری جاده آسیا، می توانست طلسم حضور نداشتن زنان ایران در دوچرخه سواری المپیک را بشکند.
او در مقطعی که باید از سوی فدراسیون دوچرخه سواری برای رایزنی کسب سهمیه او اقدام می شد تنها بود و البته کرونا و لغو مسابقات هم، این مسیر را لغزنده تر کرد.
شاید با یک برنامه جدی برای مجاب کردن فدراسیون جهانی دوچرخه سواری، سمیه یزدانی می توانست امروز با دوچرخه اش در پرواز دوحه – توکیو باشد اما در زمان نوشتن این مطلب، در مسیر استانبول به تهران قرار دارد.
۶– فرانک پرتو آذر (دوچرخه سواری):
از دوچرخه سوار دیگری یاد کنیم. دختر شیرازی دوچرخه سواری کوهستان، پس از المپیک ریو، امید زیادی داشت که در المپیک توکیو حاضر باشد اما فرانک پرتو آذر نیز در نهایت قربانی روندی شد که در مورد سمیه یزدانی صادق بود.
۷– ندا شهسواری (تنیس روی میز):
پس از ۲ حضور در المپیک ۲۰۱۲ لندن و ۲۰۱۶ ریو، ندا شهسواری دختر کرمانشاهی تنیس روی میز ایران می‌توانست با سومین حضور در المپیک در تاریخ تنیس روی میز ایران برای مدتی طولانی جاودانه و بی رقیب شود.
یک شکست تلخ در مسابقات کسب سهمیه در قطر در آخرین مسابقه، سهمیه را از او گرفت. روز سیاه ندا شهسواری از راه رسید و او را در حسرت المپیک توکیو باقی گذاشت.
۸– نیلوفر علیپور (تیراندازی با کمان):
کماندار شماره ۹۰ جهان که روی کاغذ بیشترین شانس برای کسب سهمیه المپیک در میان دختران کماندار ریکرو ایران را داشت طی سلسله اتفاقات عجیبی از سوی تیم ملی تیراندازی با کمان ایران و سرمربی‌اش کنار گذاشته شد.
تیم ملی بدون او در دو مرحله جام جهانی و مسابقات کسب سهمیه حرفی برای گفتن نداشت. پس از چند دوره حضور متوالی در تیراندازی با کمان المپیک، ورزش زنان ایران در توکیو، هیچ دختر کمانداری ندارد.
نیلوفر علیپور به خانه فرستاده شد. به همین سادگی. هیچ کس پاسخی نداد و هیچ کس از دیگری بازخواست نکرد.
۹– هدیه کاظمی (قایقرانی کایاک):
کار قایقران اهل بندرعباس برای کسب سهمیه از همان ابتدا هم بسیار دشوار بود. هدیه کاظمی در مسابقات کسب سهمیه در تایلند به آب زد و به فینال هم رسید.
با این حال، مشکل آنجا بود که در فینال، تنها قایق اول سهمیه می گرفت و هدیه کاظمی بدین ترتیب از سهمیه توکیو دور ماند.
۱۰– الناز رکابی (سنگ نوردی):
الناز رکابی نه تنها سنگ نورد شماره یک ایران، که در بین برترین های آسیاست. در سنگ نوردی قاره کهن فقط ژاپنی ها از او بهترند. با این وجود این حق برای او به دست نیامد که در المپیک توکیو حاضر باشد گرچه برای این هدف، از زندگی خود گذشته بود.
پس از شیوع کرونا، مسابقات انتخابی المپیک در قاره آسیا برگزار نشد در حالی که این مسابقات در سایر قاره ها برگزار شده بود. فدراسیون جهانی پیگیری جدی برای برگزاری این مسابقات در قاره کهن نداشت و این، به ضرر الناز رکابی تمام شد.
شاید پاریس نفطه طلایی زندگی او باشد. سرانجام سال ها تلاش و ایستادگی پای هدف.
