به گزارش “آی دبلیو اسپورتس؛ سپیده توکلی در حالی آماده مرحله جدید لیگ طلایی دو و میدانی می شود که هم در پرش ارتفاع و هم در هفت گانه شانس حضور در بازی های آسیایی جاکارتا را دارد گرچه هنوز حد نصاب را کسب نکرده اما به نظر می رسد او را می توان یکی از حاضران قطعی جاکارتا دانست. توکلی در گفتگو با آی دبلیو اسپورتس در مورد آخرین وضعیتش صحبت کرده است:
تکلیف اعزام تا دم پرواز مشخص نیست
دو و میدانی رشته ای است که اعزام آن تا دم پرواز هم مشخص نیست (می خندد) اوضاع خوب است و امسال بدنم خیلی آماده است. دچار یک آسیب دیدگی جزئی شده بودم که طی چند هفته برطرف شد و بعد از آسیب دیدگی ام ، در مسابقه پریدم و رکوردم از رکورد تمرین هم بالاتر بود و شاید دلیلش این بود که استراحت خوبی داشتم.
در مسابقات بین المللی بلاروس شرکت داشتم و رکوردم 1.78 متر بود و حالا آماده می شوم تا در مرحله دوم لیگ طلایی حضور داشته باشم.
اگر و اما در ورودی جاکارتا
نظر فدراسیون دو و میدانی ، در وهله اول روی کسب ورودی بازی های آسیایی است و اگر کسی ورودی را کسب نکند ممکن است کسانی به جاکارتا بروند که به ورودی نزدیک تر باشند و البته این یک حدس است.
من در لیگ طلایی ، 1.84 متر پریدم و قصد داشتم برای 1.86 که ورودی جاکارتا است بپرم که به دلیل توقف مسابقه و مشکلاتی که پیش آمد ، پرشم را انجام ندادم و شاید در همان مسابقه کار را تمام می کردم.
در مسابقات آغاز فصل در مشهد می خواستم در ماده هفت گانه شرکت کنم و کسب ورودی در هفت گانه برای ما با توجه به رکوردهایی که در تمرین زده بودم، خیلی ساده تر بود اما متاسفانه دچار آسیب دیدگی از ناحیه کمر شدم و در نهایت کار به بلاروس و سپس مسابقات لیگ طلایی کشید.
جو آرام در تمرین به لطف ربانی
زیر نظر محسن ربانی مشغول تمرین هستم ، جوی آرام بر تمرین حاکم است و مربی ام از نظر روحی با من سازگاری دارد و این ، نکته بسیار مهمی است. واقعیت این است که در گذشته مشکلات زیادی برای تمرین داشتم اما در یک سال و نیم اخیر و از زمان کار با محسن ربانی ، تمام تمرکزم روی تمرین است و فکر می کنم این موضوع کمک بزرگی برای من بوده است.
اگر تجربه امروز را داشتم…
اگر به سال ها قبل بازگردم باز هم دو و میدانی را انتخاب می کنم اما اگر تجربه امروز را داشتم مسیر بهتری را طی می کردم. شاید میزباان پیشرفتی که در 12 سال اخیر داشتم می توانستم در همان 4 یا 5 سال اول داشته باشم.
متاسفانه یا مربی نداشتم یا به طور مقطعی از مربی برخوردار بودم و فاصله هایی که در این مسیر ایجاد شد ، این روند را طولانی کرد. ممکن بود در صورت فراهم بودن شرایط ، 7 سال پیش 1.84 یا 1.85 می پریدم اما حالا پس از 12 سال از شروعم در دو و میدانی به این رکورد رسیده ام.
اوضاع دو و میدانی ایران تغییر کرده
اوضاع دو و میدانی زنان ایران نسبت به گذشته ، خیلی تغییر کرده. ورزشکاران خوب گذشته وارد مربیگری شده اند و تعداد دختران دو و میدانی کار بسیار زیاد شده در حالی که در زمان آغاز کار ما ، تعداد دختران دو و میدانی کار بسیار کم بود و اصلا نوجوانان و جوانانی وجود نداشت.
من به طور همزمان هم در بزرگسالان مسابقه می دادم و هم در مسابقات پایه اما امروز همه چیز تفکیک شده ، امکانات خیلی بهتری برای تمرین دو و میدانی کاران جوان وجود دارد و آن ها این فرصت را دارند که راحت تر تمرین کنند و بیشتر مسابقه بدهند.
قبل و بعد از ازدواج!
قبل از ازدواجم یک نوبت در روز تمرین می کردم و بعد از ازدواجم 2 نوبت در روز ( می خندد) البته با همسرم به تمرین می آییم و مشکلی وجود ندارد اما شکل زندگی ما با خیلی ها تفاوت دارد و کاملا ورزشی است.
