به گزارش “آی دبلیو اسپورتس” ؛ محسن ربانی رکورددار پرش با نیزه ایران و یکی از مربیان خوشنام ، پرتلاش و بادانش دو و میدانی ایران است که سپیده توکلی ، چهره شاخص پرش ارتفاع و هفت گانه و مهسا میرزا طبیبی ، ورزشکار پرش با نیزه ایران زیر نظر وی تمرین می کنند و اینک اظهارات ربانی در گفتگو با آی دبلیو اسپورتس:
بازی های آسیایی و اعزامی های نامشخص
گفته اند که 16 ورزشکار سهمیه دو و میدانی ایران در جاکارتا است اما آن طور که به نظر می رسد علاوه بر 3 نفری که در بخش مردان کسب سهمیه کرده اند ، بقیه نفرات از بین کسانی به جاکارتا می روند که نزدیک به ورودی هستند که البته الزامی هم بر اعزام 16 نفر نیست و ممکن است کمتر باشد. اما این که این نفرات چه کسانی و در چه موادی هستند بر مبنای تفکری است که در سازمان تیم های ملی وجود دارد.
من به عنوان یک مربی دوست دارم تعداد بیشتری ورزشکار به بازی های آسیایی اعزام شود اما شاید اگر من هم در آن جایگاه در سازمان تیم های ملی بودم نظرم بر مبنای شانس مدال بود. با این حال عقیده دارم دو و میدانی کارانی که می خواهیم به آن ها شانس حضور در بازی های آسیایی را بدهیم باید پیش تر 5 یا 6 مسابقه برون مرزی را تجربه می کردند گرچه با توجه به شرایط اقتصادی فعلی ، اوضاع حتی از دست فدراسیون هم خارج می شود.
دو و میدانی را با سایر رشته ها مقایسه نکنند
شاید کمیته ملی المپیک حق داشته باشد که بخواهد هزینه کمتری برای اعزام متقبل شود و شانس های مدال را به جاکارتا بفرستد اما بار دیگر تاکید می کنم که دو و میدانی با سایر رشته ها متفاوت است.
در دو و میدانی ما گر عددی بین 15 تا 20 ورزشکار را به جاکارتا ببریم 2 یا 3 مدال می گیریم و 2 یا 3 مدال ما با رشته های تیمی با ترکیب 20 و 30 نفره که یک مدال در جدول مدال ها برای ایران کسب می کند ارزش متفاوتی دارد آن هم رشته هایی که به مراتب از دو و میدانی پرهزینه ترند و همان یک مدالشان نیز با اما و اگر مواجه است.
به اعتقاد من جا دارد که تیم بزرگتری از ایران به جاکارتا برود و بدون شک تجربه ای که نفرات اعزامی دو و میدانی در جاکارتا کسب می کنند به کمک ما می آید. این نفرات امروز نیامده اند و فردا هم نخواهند رفت و سال ها تمرین کرده اند. کسی که در بازی های آسیایی عملکرد خوبی دارد قطعا سال بعد در قهرمانی آسیا می تواند مدال بگیرد و باید چنین دیدگاهی نیز به موضوع اعزام داشته باشیم.
اعزام مهسا میرزا طبیبی سرمایه گذاری است
تصور کنید مهسا میرزا طبیبی به بازی های آسیایی جاکارتا برود و در این صورت چه سرمایه گذاری مهمی انجام داده ایم. او 19 ساله است و حداقل 10 سال دیگر می تواند برای ایران بپرد.
اگر این فرصت را به او بدهیم. به جرئت می گویم که میرزا طبیبی برای کسب سهمیه المپیک 2024 شانس زیادی دارد و سال آینده در قهرمانی آسیا هم شانس مدال است آن هم در یک رشته تکنیکی که استارت آن با همین پرنده بوده و میرزا طبیبی به قدری خوب است که با نفرات بعدی خود بیش از یک متر فاصله دارد.
نسبت به سپیده توکلی سخت گیر هستم
سپیده توکلی در پرش ارتفاع شانس مدال است و نیم نگاهی به هفت گانه هم داریم. آسیب دیدگی اخیر او ما را از برنامه عقب انداخت وگرنه قرار بود مسابقه سپیده توکلی در بلاروس در ماده هفت گانه باشد و نه پرش ارتفاع.
سپیده توکلی پس از افتی که داشت به میدان برگشت و در این یک ساله ، چند رکورد ایران را جابجا کرده و امروز به سطحی رسیده که رکوردش در حد مدال دوره های قبل بازی های آسیایی است در حالی که یک اردوی دو هفته ای در کیش داشتیم و بس و شرایط آماده سازی برای سایر کسانی که شانس سهمیه دارند به مراتب بهتر بوده است.
با این حال توکلی تلاش زیادی کرده و دلم روشن است که بتواند در جاکارتا مدال بگیرد. ما تلاش زیادی کرده ایم ، در تمرین با هم بحث می کنیم و به طور جدی درگیر کار هستیم و او می داند که این سخت گیری ها برای نتیجه گرفتن خودش است.
از بیان جایگاه مربی ایرانی خجالت می کشم
از تمرین با سپیده توکلی و مهسا میرزا طبیبی لذت می برم گرچه توجیه اقتصادی و زمانی ندارد اما تلاش می کنم به آن ها کمک کنم. هر مربی خارجی که با دو و میدانی کارها کار می کرد ماهانه حداقل ۲ الی 3 هزار دلار به اضافه هتل و غذا و بلیت رفت و برگشتنش و …دریافت می کرد اما من واقعا خجالت می کشم که بگویم که چقدر جایگاه مربی ایرانی پایین و کم ارزش است.
من به این مسائل کاری ندارم و هدف من بزرگتر است. اگر این دختر (سپیده توکلی) بتواند مدال بگیرد تاریخ ساز شده و همین برای من کافی است. مدال او پاسخ زحمات خودش ، همسرش ، مربیان گذشته اش و خانواده اش و تا حدی من است.