یگانه عصاری – افرا ورزش: یکی از مهم‌ترین اخبار این روزهای فوتبال زنان که سر و صدای بسیاری به پا کرده، حضور افسانه چترنور در ملوان انزلی است.
خانم گل فوتبال ایران حالا در ملوان و در کنار شبنم بهشت زوجی ارزشمند را تشکیل می‌دهند که هر تیمی آرزوی داشتن آنها را دارد.
تنها چند روز پس از رسمی شدن حضورشان در انزلی، افسانه و شبنم توانستند در هفته اول لیگ برتر فوتبال زنان، در سیرجان و برابر تیم سابق خود، شهرداری این شهر، نقشی مهم در پیروزی یک بر صفر برابر میزبان ایفا کنند.
آن چه از افسانه چترنور به خاطر داریم، گل‌های پرشمار یک وینگر زنجانی با پیراهن سبز شهرداری سیرجان از جمله یک ضربه آزاد دیدنی در مسابقات آزمایشی باشگاه‌های آسیا و یک شادی گل دیدنی است.
با این حال، او در تیم ملی زنان ایران به‌واسطه شرایط خاص تیم ملی و بازی‌های کم تعداد در طول سال، فرصت کمتری برای درخشش داشته اما زمان برای او باقی است.
حضور افسانه در تیم ملی فوتبال و بازی دشوار و متفاوت با استرالیا تیم چهارم دنیا در رقابت‌های انتخابی المپیک بهانه‌ای شد تا از تیم ملی تا حضورش در ملوان با او به گفتگو بنشینیم.
اول از حضورت در ملوان بپرسیم. تصمیمی که شاید مهم‌ترین خبر این روزهای فوتبال زنان باشد.
حقیقتا جدا شدن از تیمی که هشت سال آنجا بازی کردم شهامت خاصی می‌خواست اما بعد از آنکه تصمیم به جدایی گرفتم، با توجه به این که من و شبنم زوج خط حمله هستیم.
ما سالیان سال هم در رده باشگاهی و هم در رده ملی با هم بازی کردیم، با بررسی پیشنهادهایی که داشتیم، انتخابمان شهر زیبای انزلی شد.
شما به جایی رفتید که زن و مرد عاشق فوتبال هستند.
دقیقا. روزهایی که ملوان بازی دارد، جو شهر انزلی دیدنی‌تر است. از لحاظ زیرساخت هم واقعا شرایط مطلوبی را برای امسال مهیا کردند. جو فوتبالی، مردم عزیز و شرایط خوب زیرساخت، ما را به ملوان رساند.
درباره انتخابی المپیک هم صحبت کنیم. می‌دانستیم که برای مرحله دوم انتخابی المپیک برای جنگی نابرابر به استرالیا می‌رویم.
زمان خوبی برای آماده سازی بهتر تیم ملی داشتیم اما متاسفانه نشد که بازی تدارکاتی بیشتری داشته باشیم و به همان وضعیت، وارد رقابت‌ها شدیم ولی با نتایجی که به دست آمد مطمئنم که مسئولان فدراسیون نگاه ویژه‌تری به فوتبال زنان خواهند داشت.
همچنین ما هم به این خود باوری رسیدیم که تلاش کادر فنی و بازیکنان، فاصله ما را تیم‌های سطح اول دنیا کم کرده است.
با یک اردو به استقبال بازی با استرالیا رفتیم و به این مرحله از انتخابی المپیک اعزام شدیم. نبود اردوها چقدر مشهود بود؟
ما شگفتی سازی کردیم. در میانمار تیمی که بیست پله در رنکینگ از ما بالاتر بود را شکست دادیم و به دور بعد صعود کردیم. اتفاقی که در خاطر همه دختران فوتبال ایران می‌ماند.
ما بهترین نتایج را کسب کردیم اما فقط با یک بازی تدارکاتی به استقبال مرحله بعد رفتیم و کار در استرالیا برایمان سخت شد. قطعا ما ثابت کردیم که اگر بازی تدارکاتی بیشتر داشتیم امروز نتیجه ای متفاوت را می‌دیدیم.
بازی برابر تیم چهارم جهان در آن جو با حضور تماشاگران چطور بود؟
همه بازیکنان تیم ملی ایران برای اولین بار بود که تجربه بازی در استادیوم با آن تعداد تماشاگر را از نزدیک لمس می‌کردند. بازی با تیم چهارم جهان و بازیکنانی که در سطح اول فوتبال اروپا بازی می‌کردند و تلاش نود دقیقه ای ما برای دفاع از نام و اعتبار کشورمان حس خیلی خوب و تجربه بزرگی بود.
گفتید با تلاش کادر فنی و بازیکنان کم‌تر شدن فاصله میان ایران و کشورهای دیگر مشهود است. حالا می‌توانیم بگوییم که کمبود حمایت‌ها و اردوهای تدارکاتی مشکل اصلی تیم ملی فوتبال ماست؟
قطعا. بچه ها در این مسابقات واقعا با غیرت به جنگ تیم‌هایی رفتند که با برنامه‌‌ریزی بلندمدت از جام جهانی و پس از بازی های آسیایی هانگژو به این مسابقات آمده بودند اما برای ما اینطور نبود. وجود بازی تدارکاتی و اردوهایی بیشتر می‌توانست نتایج بهتری را برای ما رقم بزند.
