یگانه عصاری – افرا ورزش: درخشش مژگان رحمانی در معتبرترین مسابقات دارت جهان و شکست نفر هشتم دارت بانوان دنیا اتفاقی مهم در ورزش ایران بود که کمتر رسانه‌ای به آن توجه کرد.
رشته‌ای به نام دارت سال‌ها است در ایران به صورت جدی پیگیری می‌شود و لژیونری دارد که مدت‌ها است برای بالا بردن پرچم ایران در مسابقات جهانی که بالاترین سطح مسابقات دارت است، می‌جنگد.
او البته عنوان کم ندارد. تنها ایرانی راه یافته به مسابقات PDC (معتبرترین مسابقات جهانی دارت)، عضو سازمان جهانی دارت و دارای چندین مدال طلای معتبر.
مژگان رحمانی؛کسی که چند روز پیش موفق شد هشتمین زن حرفه‌ای دنیا را شکست دهد تا خود را برای مرحله بعدی معتبرترین مسابقات دنیا آماده کند.
چطور مسیر زندگی‌ام به دارت رسید؟
13 ساله بودم که از طرف شرکت پدرم به شمال رفته بودیم و در مسابقات ورزشی برای فرزندان کارکنان شرکت کردم و هر سه دارت من به مرکز خورد، بدون اینکه چیزی از دارت بدانم.
آنجا اول شدم و به من یک تخته دارت غیر حرفه‌ای هدیه دادند.تخته را به دیوار زدم و شروع به تمرین کردم. می‌دانستم دارت محدودیت سنی ندارد و خیالم راحت بود، عادت داشتم اهدافم را بنویسم و جلوی دارتم مینوشتم قهرمانی جهان.
چون فهمیده بودم استعدادم در این رشته است. من از شش سالگی ورزش‌های زیادی را کار کردم و با شنا شروع کردم ولی حسی که نسبت به دارت داشتم به هیچ رشته‌ای نداشتم.
در خارج از ایران معروف‌تر از کشور خودم هستم
من سال 2019 در کشور مالزی قراردادی با باشگاه DURY بستم که موسس، رئیس و مربی آن آقای آزمی عاریف است که من زیر نظر ایشان بازی می‌کنم.
در تیم DURY در مسابقات تیمی بازی می‌کنم و مسابقات انفرادی که کاملا مستقل و با نام ایران است. از سال 2019 با این تیم هستم و تنها لژیونر دارت ایران هستم. سال 2021 عضو تیم اسپارتان انگلیس شدم و در لیگ امارات بازی می‌کنم.
البته حدود یک سالی هست که زمان حضور در امارات را ندارم اما همچنان افتخار همراهی‌شان را دارم. از سال 2022 بازیکن رسمی برند وین مائو هستم که برترین برند دارت دنیا و در انگلستان است.
من تنها ورزشکار ایرانی هستم که شبکه اسکای اسپرت با من مصاحبه کرده است، یک مقاله نوشته و مصاحبه تصویری داشته است. ما در ایران خیلی شناخته شده نیستیم، به مسابقات اعزام نمی‌شویم ، خودم در جیب خودم دست کردم و به مسابقات می‌روم تا برای قهرمانی جهان کسب سهمیه کنم.
حضور در PDC ، گذر از هفت خان رستم
مسابقاتی به نام PDC( سازمان حرفه‌ای دارت جهان) است که من تنها نماینده غرب آسیا در بخش بانوان هستم که در این سازمان در انگلستان بازی می‌کند و هر ساله یک مسابقات قهرمانی جهان دارد که 96 نفر سهمیه حضور می‌گیرند و گرفتن این سهمیه از هفت خان رستم گذشتن است!
این 96 نفر برای استیج در لندن بازی می‌کنند. 94 آقا و دو خانم موفق به حضور در این مسابقات می‌شوند. آن دو خانم از دل 24 مرحله مسابقه‌ای که در انگلستان برگزار می‌شود، انتخاب می‌شوند.
شش مرحله مسابقه که در هر مرحله چهار استیج دارد و در نهایت نفر یک و دو به مسابقات قهرمانی جهان دعوت می‌شوند، مسابقاتی که الان مشغولش هستم گذراندن همین 24 مرحله است که بتوانم رنک خوبی برای ایران کسب کنم. این بالاترین سطح دارت بانوان است.
دارت در ایران هنوز یک سرگرمی است تا یک رشته ورزشی
در ایران اعتقاد دارند که رشته باید المپیکی باشد یا در مسابقات آسیایی باشد و اینکه شناختی از این رشته نیست، باشگاه و اسپانسری نیست. باشگاهی که استاندارد باشد در پایتخت دو تا داریم که یکی از آنها آکادمی دارت خودم است.
از این لحاظ می‌گویم حرفه‌ای چون دربعضی از باشگاه‌ها فقط چند تخته به دیوار زده‌اند! این دارت نیست، کسی که دارت را حرفه‌ای بلد باشد بر آنها نظارت نمی‌کند و نمی‌شناسد.
خیلی‌ها در آکادمی از من می‌پرسند مگر دارت هم ورزش است؟ متاسفانه آگاهی هنوز در کشور نیست و حمایت مسئولان و رسانه را می‌طلبد.
وزیر ورزش گفت: تو سرمایه این کشوری
من یک ناامیدی عمیقی را تجربه کردم. بعد از اولین مدال طلای من خیلی اتفاق‌های بدی افتاد و بی‌مهری‌ها خیلی اذیتم کرد. من تاریک‌ترین لحظات را گذراندم اما بلند شدم و با آن تجربه مسیر را ادامه دادم.
پذیرفتم که دارت این است و تو باید به تنهایی جلو بروی. اگر طلا هم بیاوری برای کسی مهم نیست و با پذیرش این موضوع مسیر را ادامه دادم پس این درد کمتر شد.
من برای چیزهایی جنگیدم که برای رشته‌های دیگر بدیهی است. برای ویزا،اسپانسر، خرید بلیط و هرچیزی که فکر کنید تنها بودم.
ورزشکار دیگر اردو، مسابقه،اعزام و بلیت را دارد و باید بجنگد و دیده شود و پاداش بگیرد ولی من هیچ کدام از اینها را نداشتم. نهایت پاداشی که به من دادند شاید در حد یک تقدیر از هیات تهران بوده است!
من درد کشیدم اما پذیرفتم که باید این شرایط را تغییر دهم. خدا را شکر چند روز قبل وزیر ورزش به من زنگ زدند و با من صحبت کردند و این برای من یک دلگرمی بزرگ گفت. گفتند تو سرمایه این کشوری و من می‌خواهم از تو حمایت کنم.
قرار شد بروم ایشان را ببینم و گفتم صبوری‌هایت جواب داد. من می‌خواهم به جایی برسم که تمام پرتاب‌های دارت من بدون خطا باشد و آن روز بتوانم عنوان ملکه دارت جهان را کسب کنم. این سقف آرزوهای من در دارت است و می‌دانم که یک روز این عنوان را کسب خواهم کرد.
