به گزارش افرا ورزش، آذرخش یکی از تیم‌های حاضر در لیگ برتر فوتبال زنان و تنها تیم تهرانی حاضر در این مسابقات است که حامی مالی خاصی ندارد و هزینههای آن به طور شخصی پرداخت میشود.
آذرخش برای برگزاری بازی‌های خانگی همیشه دچار مشکل بوده و این مشکلات، گاهی کار را به استیصال رسانده. آن‌ها توانایی اجاره ورزشگاه‌های بزرگ را ندارند زیرا بازی در ورزشگاه‌های بزرگ و استاندارد پول زیادی می خواهد.
حتی تصور برگزاری بازی‌های آذرخش در تهران در ورزشگاهی مثل تختی و اکباتان هم مقدور نیست چون پولی در بساط ندارند که از عهده هزینه سنگین اجاره آن ورزشگاه‌ها بر بیایند.
زمین‌های دیگر تهران هم یا باید شرایط بازی تیم‌های زنان را داشته باشند یا در آخر هفته، قابل اجاره کردن باشند و وقتی همه این مشکلات را کنار هم می‌چینیم به آذرخش حق می‌دهیم که از ابتدای لیگ تا به حال ۳ بار زمین خانگی‌اش را تغییر داده باشد.
نتیجه نهایی، تحمل است و تحمل. این مشکل را هیچ تیم دیگری در لیگ برتر فوتبال زنان ندارد. انگشت اتهام هم نه به سمت آذرخش است و نه به سمت سازمان لیگ.
آذرخش بیش از این بنیه مالی ندارد و سازمان لیگ هم چاره‌ای جز راه آمدن با این وضعیت نمی‌بیند.
چه کسانی متضرر می‌شوند؟
دسته اول متضررین، بازیکنان هستند. آذرخش پیش از هر چیز، سلامت بازیکنانش را به خطر می‌اندازد و طبیعتا سلامت بازیکنان سایر تیم‌ها نیز در معرض خطر آسیب است.
از این گذشته، شخصیت لیگ برتر فوتبال زنان و تیم‌های آن، با بازی در چنین ورزشگاه‌هایی تحت تاثیر قرار می‌گیرد.
قرار گرفتن صندلی‌ها روی سکو که بسیار شبیه یه صندلی‌هایی است که سال‌ها پیش در مدرسه روی آن می‌نشستیم، اوج این تراژدی است و شخصیت بازیکنان را زیر سوال می برد.
مشخص نیست در این کارزار مربی باید کجا بایستد؟ آن بالا کنار صندلی‌ها؟ یا این پایین دور از نیمکت و در یک قدمی خط طولی زمین؟
راهکار چیست؟
نمی‌توان به آذرخش خرده گرفت که چرا زمین بهتر اجاره نمی‌کند چون پاسخی خواهد داشت که ما را قانع می‌کند.
حداقل کسانی که با وضعیت اماکن ورزشی در تهران آشنا هستند در این زمینه، خیلی زود قانع می‌شوند و می‌دانند اجاره زمین مناسب در تهران برای آن بازه زمانی چقدر دشوار است و پر هزینه.
همان طور که گفتیم انگشت اتهام به سمت سازمان لیگ هم نیست که چرا این زمین را تایید کرده. پس چه کند؟
به آذرخش بگوید که بفرمایید و از لیگ، تشریف ببرید بیرون چون زمین مناسب ندارید؟ آن هم در لیگی که باید دم این و آن را دید که لطف فرموده و به تیمداری ادامه دهند؟
راهکار چیزی نیست جز صبر و اندکی سلیقه از سوی میزبان. میزبان، برای بهبود چمن نمی‌توانست کاری انجام دهد اما حداقل می‌توانست فکری برای جایگاه ذخیره کند.
آیا شان بازیکن ملی ماست که روی آن نیمکت بنشیند؟ شاید لازم است ابزاری وجود داشته باشد که به باشگاه‌ها یادآوری کند اینجا لیگ برتر است پس لطفا به جایگاهی که در آن قرار دارید احترام بگذارید.
