به گزارش افرا ورزش لیگ برتر والیبال بانوان در حالی با قهرمانی سایپا پایان یافت که پیکان، تیم دوست داشتنی و باثبات لیگ در این فصل با رتبه سوم به کار خود پایان داد.
مهتاب رحمانی یکی از اعضای تیم تحت هدایت میترا شعبانیان بود. بازیکن ۲۸ ساله پیکان پس از ۱۲ سال بازی در پرسپولیس، گاز، دانشگاه آزاد، ذوب آهن، بانک سرمایه و میزان خراسان حالا با پیراهن پیکان در فضای والیبال ایران شناخته می‌شود.
رحمانی به افرا ورزش می‌گوید:
لیگ امسال با توجه به اینکه در شرایط کرونایی برگزار شد حال و هوای متفاوتی داشت. قبل از هر بازی احتمال مثبت شدن تست هر کدام از بازیکنان وجود داشت و این موضوع روی تیم‌ها بار روانی ایجاد می‌کرد. ما نمی‌توانیم شرایط لیگ ۹۹ را با هیچ دوره‌ای مقایسه کنیم.
از لحاظ فنی و کیفی همانند سال‌های گذشته تعداد تیم‌ها کم بود اما شیوه برگزاری به گونه‌ای بود که باعث شد تعداد بازی‌ها بیشتر شود. تیم‌های مدعی از قبل مشخص بودند و همچنان امیدوارم که سال آینده افزایش اسپانسرها، بیش از این سبب پخش شدن بازیکن‌ها شود.
مهتاب رحمانی در فصول اخیر همراه پیکان بوده است اما آیا رتبه سوم برای تیم فیروزه‌ای تهران راضی کننده بود؟ مهتاب در این باره عنوان می‌کند:
هر بازیکن در خلال فصل ممکن است بازده متفاوتی داشته از عملکردم در دور دوم بازی‌ها راضی هستم. با توجه به نیاز تیم در ۲ پست بازی می‌کردم که چالش بیشتری را برایم به همراه داشت. در دور اول در پست قدرتی و در دور دوم در پست قطر پاسور بازی کردم.
پیکان همه تلاشش را به کار بست اما کم تجربگی و آسیب دیدگی بازیکن‌ها از دلایلی بود که باعث شد نتوانیم به هدفی که داشتیم برسیم. ما مجبور به پذیرش سکوی سوم شدیم.
تجربه‌های امسال باعث شده انگیزه جدیدی داشته باشم که باعث می‌شود لیگ آینده برای من به معنای شروع متفاوتی باشد و با قدرت بیشتری مسیرم را ادامه دهم.
پیکان با ترکیبی از جوان‌ها و باتجربه‌ها شکل گرفته است و حضور بازیکنان جوان در پیکان حداقل در دو فصل اخیر لیگ برتر والیبال زنان، ویژگی دوست داشتنی این تیم بوده است.
مهتاب رحمانی در این باره عنوان می‌کند:
در پیکان، بازیکنان جوان و مستعد که از هر لحاظ پتانسیل بالایی دارند به خوبی در کنار بازیکنان باتجربه قرار گرفتند و تفاوت زیادی جز همان کم تجربه بودن بین آن‌ها و بزرگترها نیست. آن‌ها با جسارت رقابت می‌کنند و دیدن تلاش آن‌ها لذت بخش است.
سوالی که از مهتاب رحمانی داریم این است که پس از سال‌ها حضور در سطح اول والیبال ایران حسرتی برای او وجود دارد؟ مهتاب پاسخ می‌دهد:
در زندگی والیبالی‌ام حسرتی ندارم چون برای جایگاهی که امروز دارم جنگیدم و جایی برای حسرت خوردن باقی نگذاشتم. با این حال آرزوهایی دارم که فکر می‌کنم مدتی در مسیر آن‌ها حرکت نکردم.
وقتی به هدفی می‌رسیم هدف بزرگ‌تری را مقابلمان می‌بینیم. همین طور که رشد می‌کنیم هدف‌هایمان هم گسترده تر می‌شوند و امیدوارم شرایط سال ۱۴۰۰ طوری برایم رقم بخورد که برای اهداف بزرگ‌تری بجنگم.
