یگانه عصاری – افرا ورزش: روز اول وقتی نامش در لیست مسافران پاریس نبود، حس و حال حرف زدن نداشت. حق هم داشت؛ جایی نوشته بود از دست داده‌ها و کسانی که طعم نرسیدن را چشیده‌اند، تا روزهای طولانی اسم خودشان را هم به سختی به یاد می‌آورند، به خصوص وقتی تا لحظه آخر جنگیده باشند.
نامش حمیده است. حمیده اسماعیل نژاد؛ رکورددار ایران است، دختر باد صدایش می‌کنند، قهرمان ایران است و همه ما، بدون هیچ شکی، همه ما تا آخرین لحظه منتظر اعلام نامش بودیم تا در المپیک پاریس درخشان باشد.
اتفاقی که نیفتاد! تا دیروز فکر می‌کردیم تنها به خاطر هفت امتیاز بزرگترین آوردگاه ورزشی جهان را از دست داده است، امروز اما با اعلام رنکینگ متوجه شدیم به خاطر کمتر از یک امتیاز راهی پاریس نشده است!
حسرتی که تنها با یک اعزام درست و به جا از طرف فدراسیونی که آن زمان با سرپرست اداره می‌شد، دیگر نامش حسرت نبود و او در المپیک می‌دوید! حمیده در پاریس بود، اگر فدراسیون دوومیدانی به ملی پوشان توجه می‌کرد.
حمیده برای ما نمی‌نوشت:« انگار تیر خلاص خورده‌ام»، اگر مدیران ناکارآمد در فدراسیون‌های پایه و مادر حضور نداشتند. این حرف‌ها از دل ما برآمده اما حرف‌های قهرمان ایران است با «افرا ورزش»؛ کلمه‌هایی که شهادت می‌دهند بر جنگیدن تا لحظه آخر… نامش حمیده است؛ حمیده اسماعیل نژاد. رکورددار ایران است، دختر باد صدایش می‌کنند، قهرمان یک ملت…
تا دیروز فکر می‌کردیم به خاطر هفت امتیاز در المپیک پاریس نیستی، امروز اما دوباره همه چیز تغییر کرد. در حال حاضر نبودن تو در المپیک بیشتر تعجب‌آور است!
انگار تیر خلاص بود! به خاطر کمتر از یک امتیاز بزرگترین اوردگاه ورزشی جهان را از دست دادم. نفر 55،56 و 57 که من بودم همگی 1197 امتیاز داشتیم، در واقع به خاطر کمتر از یک امتیاز! من در مسابقات قهرمانی کشور، امتیاز 1186 را به 1197 رساندم و با یک مسابقه یازده امتیاز گرفتم، فقط با یک مسابقه.
چرا این اتفاق افتاد؟ مشخصا درباره عدم حضورت در المپیک صحبت می‌کنم.
فدراسیون دوومیدانی در این مدت با سرپرست اداره می‌شد و در مدت کوتاهی حدود چهار سرپرست عوض کرد. من پنج مسابقه معتبر که امتیازهای بالایی داشت و یقینا در سهمیه المپیک بسیار تاثیرگذار بودند را از دست دادم.
اولین مسابقه‌ای که در سال 2024 از دست دادم، مسابقات جهانی داخل سالن بود که ورودی مسابقات را از طریق رنکینگ کسب کرده بودم ولی پیش‌ثبت‌نامی انجام نشده بود که همین باعث شد از مسابقات جهانی جا بمانیم.
با شروع مسابقات فضای باز، من دعوتنامه مسابقات یونان را داشتم که تماما با هزینه خودم بود. از بهمن‌ماه فدراسیون این فرصت را داشت که برای من ویزا تهیه کند که من اردیبهشت در مسابقات حاضر شوم.
این زمان اصلا مدت کمی نبود و من بارها پیگیر شدم ولی فروردین‌ماه به من گفتند که نمی‌توانیم وقت سفارت بگیریم و اصلا شاید ریجکت شوی! این دومین مسابقه‌ای بود که از دست دادم.
مسابقات بعدی قبرس بود که وقتی اقدام کردند که لاین مسابقات پر شده بود! تور جهانی ژاپن را هم به دلیل اتمام مهلت ثبت‌نام از دست دادم. بعد از آن مسابقات چین را.
مسابقات نیجریه هم که کاملا غیر معتبر از آب درآمد. تنها مسابقه معتبر من، مسابقه قهرمانی کشور بود. باید بگویم مدتی که این مسابقات را از دست دادم، یک بار به صورت کامل از رنک خارج شدم و جزو نفرات شانس کسب سهمیه نبودم ولی فقط با یک مسابقه امتیاز بالا نزدیک به ده پله صعود کردم و بالا آمدم.
حضور یک رئیس فدراسیون به صورت مشخص چقدر در تغییر این رویه موثر بود؟
خیلی زیاد. اگر فدراسیون دوومیدانی رئیس مشخصی داشت هر شش سهمیه ما حفظ شده بود. آخرین سرپرستی که به فدراسیون ما آمد، زمانی بود که همه ملی پوشان درصدد کسب سهمیه المپیک بودند. پس تمام دغدغه او باید کسب سهمیه المپیک ملی پوشان بود و اعزام به مسابقات کمترین مسئولیت یک فدراسیون بود!
من به هر دری زدم، تماما با هزینه شخصی جلو رفتم و بدنم در اوج آمادگی بود ولی به مسابقات اعزام نشدیم. من به فدراسیون و تفاهم‌نامه‌ای که بین ورزشکاران و فدراسیون بسته شده بود، اعتماد کردم و فکر کردم همه چیز طبق آن پیش خواهد رفت اما این اتفاق نیفتاد و من المپیک را از دست دادم.
در ده ماه گذشته من با هزینه شخصی خودم در اردو بودم و دو ماه فدراسیون مرا حمایت کرد.فقط خودم بودم و خودم، حتی با تلاش شخصی خودم دوباره به رنک برگشتم. البته باید بگویم که شهرداری سبزوار و هیات دوومیدانی خراسان در کنار من بود و در اعزام‌ها کمکم کرد.
می‌دانم فکر کردن به اینکه المپیک را با یک امتیاز از دست دادی، در این روزها آزارت می‌دهد و شاید گفتن این حرف در زمان فعلی حرف درستی نباشد اما با تمام این اوصاف، بارها دیدیم که حمیده اسماعیل نژاد اهل پا پس کشیدن نیست.
من جزو افرادی بودم که فقط در ایران توانستم خودم را به کسب سهمیه برسانم و نه در کمپ اروپا نه کمپ آمریکا هیچ تمرینی نداشتم.
هیچ وقت حاشیه نداشتم و همیشه تمام تلاش من این است که با تمرکز به اهدافم برسم. حالا هم امیدوارم با آقای حدادی، رئیس جدید فدراسیون اتفاق‌های خوبی برای دوومیدانی بیفتد و در این مسئولیت موفق باشند.
