پایگاه خبری ورزش زنان ایران : مهسا صابری ستاره تیم والیبال زنان سایپا همراه با این تیم قهرمانی لیگ ناتمام ۹۸ را جشن گرفت. در شرایطی استثنایی لیگ والیبال زنان نیمه تمام ماند و فدراسیون والیبال رای به قهرمانی سایپا داد. تصمیمی که ظاهراً همه به آن راضی بودند.
حالا مهسا صابری، بازیکن بااخلاق و توانمند سایپا که نقشی مهم در اقتدار سایپا در لیگ ۹۸ داشت درباره لیگ، سایپا، تیم ملی و دغدغه‌های والیبالی اش صحبت کرده است:
سایپا حرفه‌ای عمل کرد
تصمیمی که برای نیمه تمام ماندن لیگ والیبال گرفته شد تصمیمی نبود که در آن کسی اختیاری داشته باشد. فدراسیون والیبال تصمیم گرفت برای حفاظت از سلامت بازیکنان و تیم‌ها و عوامل درگیر مسابقات، لیگ را تعطیل کند و کسی هم در آن مقصر نیست.
نمی دانم در سایر فدراسیون‌ها چه تمهیداتی اندیشیده شده اما در والیبال، سلامت اولویت اول و آخر بود چنان که برای لیگ والیبال مردان هم تصمیم مشابهی اتخاذ شد. البته برای ما ۲ هفته دیگر بیشتر باقی نمانده بود و چندان برای ما تفاوتی نداشت. این اتفاق در وسعت یک قاره رخ داد.
سایپا، امسال به شدت حرفه‌ای کارش را شروع کرد و در عمل به تعهداتش کم نظیر بود. شاید لیگ والیبال را نتوان یک لیگ حرفه‌ای دانست اما در همین شرایط، امسال سایپا با تمام وجود از تیم والیبال حمایت کرد و شرایطی حرفه‌ای را برای بازیکنان و کادر رقم زد.
سایپا در فوتبال و والیبال در لیگ برتر مردان تیم داشته و همه چیزی که در اختیار ما قرار داده شد مشابه تیم‌های مردان بود. همه بازیکنان از شرایط امسال راضی بودند.
حال والیبال ملی ما خوب نیست
اگر بخواهم موقعیت ملی بازیکنان را بیان کنم باید بگویم حال ما و والیبال ایران از این نظر خوب نیست اما در بعد باشگاهی، برای من و سایر بازیکنان سایپا، یک فصل فوق العاده داشتیم. از نظر بدنی و فنی روزهای خوبی را سپری کردیم. در مجموع والیبال زنان در ایران به جایگاهی که باید میرسیده، دست پیدا نکرده است.
نه برنامه بلند مدت داریم و نه بازیکن کافی
نگاه جدی و برنامه ریزی درست از سوی فدراسیون والیبال باید در نظر گرفته شود. زمانی برای تحول والیبال مردان برنامه‌ای وجود داشت و امروز والیبال زنان به همان برنامه بزرگ نیاز دارد. اگر همین امروز طرح جامع توسعه والیبال زنان تدوین و فعال شود باید سال‌ها منتظر نتایج آن بمانیم اما هر زمان که به نتیجه برسد پایه‌های محکمی برای والیبال زنان بنا می‌کند.
من سنگ این نسل را به سینه نمی زنم و این نسل در عمل سوخته است. در دوران ما، بیشترین قدمت یک سرمربی در تیم ملی ۲ سال بوده است و هیچ گاه حس نکردیم که جزئی از یک برنامه هدف دار بلند مدت هستیم. در هر تیمی، حضور یک مربی در دوران طولانی می‌تواند نتیجه بخش باشد.
در ایران با کمبود بازیکن مواجه هستیم و این یک واقعیت است. اگر با این روند پیش برویم در سال‌های آینده به مشکل بر می‌خوریم و والیبال زنان ایران باید راه حلی برای موضوع استعدادیابی و آموزش بازیکنان جوان باشد.
هیچ وقت از نظر بدنی خسته نشده‌ام. هر یک از ما، زیر بار فشارهای جسمانی خسته نشده‌ایم اما گاهی در مقاطعی این اتفاق رخ داده که از نظر ذهنی خسته شویم و به همین دلیل برخی از بازیکنان از والیبال خداحافظی کردند.
می‌خواستم از تیم ملی خداحافظی کنم
سال گذشته می‌خواستم از تیم ملی خداحافظی کنم. سال‌های سال در تیم ملی فعالیت کردم و وقتی نتیجه نمی‌گیرید اعتبار شما لطمه می‌خورد. این ما را نگران کرده است.
هر جا ببینم جوان‌ها بهترند می‌روم
به عنوان یک بازیکن به همه افتخاراتی که یک بازیکن ممکن است در داخل ایران به آن دست پیدا کند رسیده‌ام،. تنها افتخار کسب نشده من و ملی پوشان باتجربه دیگر ما، حسرتی است که در مورد تیم ملی با ماست. این یک هدف دور برای والیبال ایران است. نه خیلی دور اما فعلاً غیر قابل دسترس.
تا زمانی می مانم که مفید باشم و حس کنم که به کار تیم می آیم بخصوص در تیم ملی. در غیر این صورت، هر جا که بدانم جوان‌هایی بهتر از من هستند که به تیم ملی کمک کنند جایم را به آنها می‌دهم.
۲۸ سالگی اوج پختگی برای یک والیبالیست حرفه‌ای است اما در ایران موضوع فرق می‌کند و به عوامل متفاوتی بستگی دارد. نمی دانم تا کی در تیم ملی می مانم و باید ببینم شرایط تیم ملی چطور پیش می‌رود. آن چه امروز از بازی کردن من و امثال من در تیم ملی مهم تر است، آینده والیبال ایران است.
اطلاعات خبر: *گفتگو از : حامد اسماعیلی *منبع: اختصاصی*انتشار ۲۱ فروردین ۱۳۹۹- ساعت ۱۰:۱۲
