پایگاه خبری ورزش زنان ایران : زهرا کیانی در زندگی ورزشی اش انبوهی از مدال به دست آورده اما هیچکدام به اندازه درخشش در بازیهای آسیایی جاکارتا موقعیت او را اعتبار نبخشید.
او برای موفق شدن، دست به دامان کسی جز خودش نشده است. نه فیلم بازی کرده، نه مدل تبلیغاتی بوده و نه دست به دامان برنامههای عامه پسند و گریه و خنده محور شده است. او سی سال دیگر میتواند بایستد و بگوید: خودم زهرا کیانی شدم. بدون بالا رفتن از نردبان کسی.
او زهرا کیانی است. کسی که برای رسیدن به مدالهای رنگارنگ تالوی آسیا و جهان، از ایثار پدر و مادر تا دلسوزیهای مربی را به کار بسته و نه امروز، که برای همیشه برای آنها که قدر شناسند و چشم تیزبینی دارند، دختر ایران است. تعریفی در همین وسعت. بی اغراق.
۳ رویداد در انتظار زهرا
زهرا کیانی همچنان سفت و سخت تمرین میکند. سال آینده ۳ رویداد را در پیش دارد البته نمیداند آیا به او فرصت حضور در همه مسابقات موجود، داده میشود یا نه. در هر حال در این وضعیت اقتصادی نامتوازن، کسی از آینده خبر ندارد به خصوص این که کرونا اوضاع جهان را آشفته کرده است.
زهرا میگوید: تا پیش از شیوع کرونا و تعطیلی اردو، صبحها ۳ ساعت و عصرها ۳ ساعت تمرین میکردیم. مسابقات دانشجویان جهان هم قرار بود تیرماه برگزار شود که باید با توجه به موضوع کرونا منتظر تعیین تکلیف آن باشیم. رویداد مهم دیگر مسابقات قهرمانی آسیا در هند است. همچنین مسابقات جام جهانی تالو در توکیو را داریم که در مسابقات جهانی سال گذشته، برای جام جهانی تالو کسب سهمیه کردهام.
تنها ۲ نفر از ایران کسب سهمیه کردهاند و هانیه رجبی دیگر تالوکار حاضر در این مسابقات خواهد بود البته مشروط بر اینکه فدراسیون، صلاح بداند که در این مسابقات شرکت داشته باشیم. تا پیش از شیوع کرونا، ۱۰ روز در ماه اردوی فشرده داشتیم اما اگر کرونا مسابقات را معوقه نکند از مرداد ۹۹ اردوهای پیوسته ما برای آسیایی آغاز میشود و تا حوالی آبان ماه به طول میانجامد.
دیگر فکر و ذهنم مدال نیست
زهرا دیگر آن دختر کم سن و سال تازه وارد به میادین بین المللی نیست. او از تغییر ذهنیت نسبت به ورزش قهرمانی میگوید از اینکه دیگر الزاماً به دنبال مدال نیست.
زهرا کیانی عنوان میکند: “حالا هر زمانی که میخواهم مسابقه بدهم به خودم می گویم بهترینی که میتوانی، باش و دیگر چیز دیگری مهم نیست. پیش تر، تنها به کسب مدال فکر میکردم و روی اجرایی که داشتم متمرکز نبودم اما حالا به این فکر میکنم که حسرت نمایشی که میتوانست بهتر ارائه شود را نخورم. این دیدگاه به من کمک میکند آرامش بیشتری داشته باشم.”
خودم را با کسی مقایسه نمیکنم
به سرعت برق و باد، ۲ سال از مدالش در جاکارتا گذشته و سالهای طولانی از اولین مدالهایش. بدیهی است که کوله بار تجربیاتش هر روز سنگینتر میشود. بر خلاف همه کوله بارها، سنگینی این یکی، راه را هموارتر میکند.
زهرا میگوید: “مدتها راه و روشم این بود که در مسابقات جهانی و آسیایی روی حریفانم تمرکز کنم و ببینم فرمی که آنها ارائه میدهند بهتر از من است یا بدتر. مدام درگیر این بودم که سطح آنها بالاتر است یا من. زمان که گذشت دریافتم که در یک رشته نمایشی مقایسه کردن راه اشتباه است و تمرکز روی کاری که میخواهید انجام دهید، راه درست. در رشتههای مبارزهای مثل ساندا در ووشو، اینکه حریف را آنالیز کنید منطقی است اما در تالو، بررسی حریف، مقایسه کردن و درگیر شدن با حریف معنایی ندارد مگر اینکه بخواهید از آنها یاد بگیرید و به عنوان یک آموزش از فرم آنها استفاده کنید.”
خسته میشوم اما رها نمیکنم
فشار، فشار و فشار. این تعریفی از پشت صحنه اجرای زیبای او روی تالو فیلد است. او را خسته نکرده؟ اینطور پاسخ میدهد: “در بسیاری از مواقع ممکن از تمرین کردم خسته و دلزده شوم، شاید تمرین آن قدر سنگین شود که نتوانم خودم را با آن شرایط وفق دهم اما این دلیل نمیشود که بخواهم کار را رها کنم. تمرین سخت نشانه این است که دارم پیشرفت میکنم و قویتر میشوم.”
به کم قانع نباش
زهرا کیانی برای رقابت کردن قدم به جهان گذاشته و بر این تاکید میکند: “زمانی که کوچکتر بودم آنچه به پیشرفت من کمک کرد حس رقابت بود. در باشگاهی که حضور داشتم، روحیه رقابت طلبی و نپذیرفتن شکست به من کمک میکرد که بیشتر تمرین کنم.
این نوعی باور پذیری و ایمان داشتن به تواناییهایم بود. همیشه این ایده را داشتم که اگر رقیب بهتر از توست، تسلیم نشو بلکه آن قدر تلاش کن تا به او برسی. هرگز فاصله با نفرات بالاتر را نپذیرفتم و فکر میکنم این روحیه به من کمک کرد که پیش بروم.
همیشه به خودم گفتهام که به کم قانع نباش. برایم باورپذیر نیست که یک قهرمان استانی به آن قهرمانی راضی باشد در حالی که شاید ظرفیت او قهرمانی جهان باشد. گاهی به من میگویند از این ۲۳ مدال خسته یا اشباع نشدی و من می گویم میخواهم این مدالها را به ۴۰ مدال یا بیشتر برسانم. شاید ظرفیت واقعی من آن تعداد مدال باشد.
وقتی ظرفیت شما بیش از موفقیتهای فعلی تان است و این را حس میکنید، پس هنوز برای اینکه بگویید موفق شدهاید، زود است. در مورد برنده یا بازنده بودن، این تفکر را دارید که به مدال و عنوان نگاه میکنید؟ من نظر متفاوتی دارم. به عقیده من، وقتی نهایت تلاشتان را میکنید برندهاید و دیگر هیچ چیز اهمیتی ندارد. حتی اگر بازنده یک رقابت باشید هم برندهاید چون دیگر جای حسرتی در زندگی تان وجود نخواهد داشت.”
دختر صبور تالو
دستاوردهای سالها حضور در سطح اول تالوی ایران برای زهرا کیانی چه بوده است؟ یک صندوق پر از مدال؟ او چیزهای بیشتری به دست آورده است: ” باید بگویم زندگی در فضای ورزش قهرمانی به من کمک کرد تا آرام تر و صبورتر شوم.
به هر حال در ورزش همه روزها روز شما نیست. گاهی مدال کسب میکنید و گاهی همه برنامهها با شکست مواجه میشود. این زمین خوردن و دوباره ادامه دادنها به من نشان داد که زندگی یکنواخت نیست اما اگر دوباره تلاش کنید، رها نکنید موفقیت حتماً در پیش رو خواهد بود. “
زهرا اینطور ادامه میدهد: بخشی از روحیاتم از بچگی در من وجود داشته. اینکه خیلی خودم را باور داشتم البته نه به معنای غرور. حتی گاهی از من به خاطر نمایش یک مسابقه تعریف میکنند و با خودم می گویم ” نه. راضی کننده نبود، میتوانستی خیلی بهتر باشی”
داستان دفترچه خاطرات زهرا
“دفترچه خاطراتی دارم که مربوط به دوران بچگی من است. اولین مسابقات برون مرزی که در زندگی ورزشی ام در آن شرکت کردم مسابقات جهانی سنگاپور بود. شب قبل از مسابقه در آن دفتر نوشتهام که فردا تالوکار چین را شکست میدهم در حالی که اگر به یک تالوکار درجه یک بگویید قرار است در مسابقهای با حضور چینیها شرکت کند او میداند که باید برای دومی بجنگد.
حتی نقاشی سکوی قهرمانی ام را هم در دفترچه خاطرات کشیده بودم. همین روحیه اطمینان و باورمن در آن زمان به کمک من آمد. فرمی که در آن مسابقه اجرا کردم آن قدر زیبا بود که همه مربیان و حاضران در سالن من را تشویق میکردند و میگفتند که خیلی بهتر از تالوکار چین اجرا کردی.
زمانی که امتیاز من را از تالوکار چین کمتر دادند تمام حضار و تماشاگران به نظر داوران واکنش منفی نشان دادند. نوشته دفترچه خاطراتم به حقیقت نپیوست اما آن نمایش درخشان، برایم بی نظیر و به یاد ماندنی بود.”
اطلاعات خبر: *نویسنده: حامد اسماعیلی*منبع: اختصاصی*انتشار ۲۴ فروردین ۱۳۹۹- ساعت: ۲۲:۰۷