به گزارش IWSports ؛ کیمیا میرزاپور دختری 17 ساله و متولد سوخور میرزاپور که روستایی است از توابع گیلانغرب واقع در استان کرمانشاه؛او از همان دوران کودکیش مسیر زندگی خود را آمیخته با فوتبال ترسیم کرد.
برای تعریف او در یک جمله می توان نوشت: “دختری که به جای عروسک خواب و بیداریش را با توپ گذارند و لرزش زمین را زیر پای خود احساس کرد و در نوجوانی مفتخر به پوشیدن پیراهن تیم ملی شد؛کیمیا رویاپردازی های شیرینی دارد که در به ثمر نشستن آنها عوامل متعددی دخیل است اما او امیدش به خداست و دست بردار از تلاش هایش نمی شود تا اینکه روزی طعم شیرین رویاهایش را در لحظه لحظه زندگیش تجربه کند.”
هر چه در بیان،ملی پوش شدن کیمیای فوتسال ایران سهل و آسان باشد اما در عمل میرزاپور مسیری پر پیچ و خم را طی نموده است تا امروز نامش در لیست ستارگان جوان ملی پوش فوتسالیست بانوی ایرانی قرار گیرد؛نخستین گام های کیمیا در مسیر ستاره شدن از کوچه پس کوچه های سوخور شروع شد،درست همانجایی که متولد شده بود.
آغاز راه از زمین های خاکی
او در کنار برادرش و هم محله ای های خود فوتبالش را از زمین های خاکی روستایش آغاز کرد درست در زمانی که هم سن و سال های کیمیا به دنبال عروسک بازی های خودشان بودند،کیمیا مسیرش از همه جدا کرده بود و تمام زندگیش در یک جسم کروی شکل خلاصه می شد و آن هم چیزی جز “توپ” نبود.
رویاپردازی های کیمیا در پس هر ضربه او به توپ در کوچه پس کوچه های روستایشان مرور می شد،او به خوبی می دانست که ابتدا باید خاک زمین های خاکی را بخورد اگر می خواهد مسیرش،مسیر ستارگان فوتسالیستی همچون اردلان ها،یاری ها،شریف ها،کریمی ها،شیربیگی ها و … باشد.کیمیا به خوبی درک کرده بود که “هر که را طاووس خواهد جور هندوستان کشد” و آنقدر آمادگی خودش را روز به روز افزایش داد تا اینکه وارد تیم آموزشگاه محل تحصیل خود شد.
ورود به تیم آموزشگاه محل تحصیلش،کلید آغاز درخشش های کیمیا بود؛عملکرد ستودنی کیمیا به همراه هم مدرسه ای هایش سبب شد تا تیم مدرسه اش از روستا،شهر و استان پای خود را فراتر بگذارد و در مسابقات کشوری آموزشگاه های کشور شرکت کند.
درست مرحله ای از زندگی کیمیا که هر چه تا به امروز عایدش شده،مدیون لحظه به لحظه آن زمان است؛مسابقات کشوری تفاوتی برای کیمیا با مسابقات سطح شهر و استانش نداشت و او همچنان ستاره بی بدیل و درخشان تیمش بود.کیمیا دیگر برای افتخارآفرینی به نام یک مدرسه یا روستا و یا یک شهر نمی جنگید،او می جنگید تا نام استان زیبایش کرمانشاه را بر سر زبان ها بیاندازد.
شهناز یاری کیمیا را می بیند
موفقیت نسبی کیمیا در این امر سبب شد تا کرمانشاهی ها نایب قهرمانیشان را در شیراز جشن بگیرند اما برای کیمیا،این نایب قهرمانی داستانی متفاوت داشت.این نایب قهرمانی برای کیمیا،ارزشی فراتر از هزاران قهرمانی داشت زیرا او توانسته بود با عملکرد خیره کننده اش مزد سالهای تلاشش در زمینه های خاکی کوچه پس کوچه های سوخور را بگیرد.
درست همان شخصی که باید درخشش های کیمیا را می دیدید در سالن بود؛او کسی جز شهناز یاری سرمربی تیم ملی جوانان نبود و یاری نام کیمیا میرزاپور در لیست مدعوین به اردوی ملی قرار داد.شاید باورکردنی نباشد اما کیمیا با اینکه ستاره شماره یک تیم آموزشگاهش بود نمی دانست که فوتسال هم تیم ملی جوانان دارد آن هم در عرصه بانوان.
او امروز جزو باتجربه های تمرینات تیم ملی جوانان محسوب می شود زیرا دو سال است که تمام دوری از خانواده،افت تحصیلی،مشکلات عدیده مالی و هزاران مشکل دیگر را به جان خریده است و در تمامی اردوهای تیم ملی نیز حضور به هم رسانده است؛برای یک خانواده روستایی سخت بود که بخواهند مخارج اردوهای متوالی ملی را برای کیمیا فراهم کنند اما خانواده کیمیا نمی خواستند مانع رویاپردازی های شیرین دخترشان شوند و تمام مشقت ها را به قیمت افتخارآفرینی های کیمیا به جان خریدند تا کیمیا با اتوبوس که اوج امکانات مسافرتی در مکان محل زندگیش بود خود را به اردوهای ملی برساند.
زلزله هم کیمیا را متوقف نکرد
در میان تمام اردوهای ملی تا به امروز که کیمیا نفر اول حاضر در آنها بوده است،برای دختر کُردزبان افتخارآفرین یک سکانس وحشتناک وجود دارد؛او از اردوی ملی بازگشته بود و خستگی مسیر و فشار تمرینات ملی بر تنش مانده بود اما یک اتفاق باعث شد تا کیمیا تمام رویاهایش را پایان یافته بداند.
زلزله لرزه را بر جان روستا،شهر و دیار میرزاپور انداخت و کیمیا و خانواده اش را بی خانمان کرد؛در مسیر فرار برای عدم قرار گرفتن بر زیر آوار پای کیمیا پیچ خورد تا پایان رویاهای کیمیا به یک قدمی او برسد.اما برخلاف تصورها زلزله هم نتوانست کیمیا میرزاپور و خانواده اش را در مسیر تحقق رویاهای کیمیا منصرف کند و آنها سختی زندگی در چادر و پس از آن با هزاران قرض و طلب در کانکس را به جان خریدند تا کیمیا در مسیر رسیدن به المپیک باقی بماند.
در میان زلزله که تمام دارایی آنها از بین رفته بود،کیمیا به دنبال لباس های ملیش میگشت تا اثبات زلزله نمی تواند او در مسیر رسیدن به المپیک از پای دربیاورد؛در روزهای اعزام به اردوی ملی،کیمیا میان ماندن در کنار خانواده اش و گذراندن روزهای سخت پسازلزله و یا شرکت در اردوهای ملی برای شرکت در مسابقات المپیک مانده بود اما رویای شرکت در مسابقات المپیک کیمیا و خانواده اش را سوق می داد که کیمیا در مرحله آماده سازی اردوی ملی شرکت کند.
دغدغه جدید ؛ امید هرگز نمی میرد
اشتیاق خانواده و رویاپردازی های کیمیا میرزاپور باعث شد تا او در دوران پسازلزله نیز در اردوی ملی شرکت کند اما این روزها دغدغه عدم حضور تیم ملی بانوان جوان فوتسالیست در مسابقات المپیک 2018 بوینس آیرس آرژانتین باعث شده است تا او و هم تیمی هایش در بحران روحی غرق شوند و رویاپردازی های خود را پایان یافته بدانند.
البته آنها امید دارند تا با همراهی رسانه ها و تدبیر مسئولان ارشد مرتبط با این مسئله،مجوز حضور در مسابقات المپیک را کسب کنند و کیمیا میرزاپور هم امیدوار است تا با کسب خانم گلی این مسابقات بتواند نوید امید،زندگی و افتخارآفرینی را به هم دیاری های خودش آموزش دهد و بخش اعظمی از مشکلات روحی،روانی و مالی پیش آمده به واسطه زلزله را فراموش کند و بتواند ثمره تلاش بی وقفه خود از دوران طفولیت تاکنون را با افتخارآفرینی بدست آورد.
*نویسنده:سبحان جهان پناه
کمپین حمایت از بانوان جوان فوتسالیست ایرانی با هشتگ #The_Olympic_is_a_futsal_womens_right
Telegram ? https://t.me/WomensFutsalOlympics
Instagram ? https://instagram.com/CampaignWomensFutsalOlympics
