به گزارش “آژانس ورزش زنان ایران” آی دبلیو اسپورتس؛ اهالی هندبال، دو باشگاه فولاد مبارکه سپاهان و ذوب آهن اصفهان را به‌عنوان باشگاه‌هایی که در امر سازندگی در هندبال، نقش پررنگی داشته‌اند می‌شناسند.
از سال ۱۳۳۲ که باشگاه کنونی سپاهان با نام شاهین فعالیت خود را آغاز کرد، سیاست باشگاه مبنی بر پرورش استعدادهای اصیل هندبال در اصفهان به‌عنوان یکی از قطب‌های هندبال ایران، سرلوحه کار مدیران و مربیان بوده است.
با این حال طی یکی دو سال اخیر، سپاهان به جای تولید و عرضه بازیکن، به باشگاهی مصرف کننده مبدل شد. اینجا بررسی کرده ایم که در اصفهان،چه تفکراتی در جریان است.
ناسیونالیست‌های اصفهان: چرا بومی‌ها از ترکیب بیرون‌اند؟
منتقدین به‌کارگیری بازیکنان غیربومی در هندبال اصفهان این روزها از خود و از محمدرضا ساکت و بهارک حقانی فر می‌پرسند که چرا باشگاه ریشه دار سپاهان که خود، صادر کننده بازیکن است به چنین نقطه‌ای رسیده که عملاً بازیکن اصفهانی در ترکیب اصلی تیم هندبال زنان سپاهان جای ندارد؟
کارنامه حضور یک ساله محمدرضا ساکت در جمع طلایی پوشان منجر به قرار گرفتن تیم مدعی سپاهان در رده سوم لیگ زنان و مردان در فصل گذشته شد و پرواضح است که مدیریت، سرمنشا همه نتایج، اتفاقات و مسیر حرکت یک باشگاه است.
این نتایج برای تیم زنان سپاهان در حالی رقم خورد که تعداد غیربومی‌ها در این تیم در سال گذشته افزایش یافت و به همین سبب، اهالی هندبال اصفهان از روند به کارگیری غیربومی‌ها در اصفهان هندبال خیز، گلایه‌مند بودند.
سپاهان فصل گذشته، دست به جذب سه بازیکن قمی اشتادسازه زد و فاطمه خلیلی بهفر، الناز قاسمی و نوریه عباسی را به اصفهان آورد، راضیه جانباز را نیز از اشتادسازه به خدمت گرفت و حدیثه نوروزی را هم از چنگ همشهری سبزش درآورد.
با این تغییرات، ناگفته پیدا بود که سپاهان در زمین، تیم کاملاً متفاوتی خواهد داشت و این نفرات برای نیمکت نشینی به اصفهان نرفته‌اند. با وجود این ستاره‌ها، پروژه قهرمانی سپاهان شکست خورد و سپاهان با رتبه سوم، که پایانی زیان بار برای این تیم بود، فصل را به پایان رساند.
حالا بازیکنان اصفهانی رودرروی باشگاه ایستاده‌اند و عقیده دارند سپاهان با حضور آن‌ها علاوه بر تکیه به داشته‌های خود، از عهده سوم شدن در لیگ بر می‌آید و نیازی به حضور دیگران ندارد.
پیامدهای حضور احتمالی قینانی
اکنون در حالی که تیم‌های مختلف در حال یارگیری یا تعیین سیاست‌هایشان در لیگ ۱۴۰۰ هستند، پس از اعمال تغییرات در کادر فنی تیم مردان سپاهان، یک منبع آگاه در باشگاه سپاهان از حضور اعظم قینانی به‌عنوان سرمربی سپاهان در فصل آتی خبر داده است.
گرچه این خبر تأیید نشده اما اگر بر اصل اساسی اجرای سیاست‌های باشگاه توسط مربیان معتقد باشیم، خط مشی سپاهان در قبال بازیکنان بومی یا حضور بازیکنان غیربومی را باشگاه تعیین می‌کند و نه شخص.
با این توصیف باید منتظر ماند و دید که آیا اعظم قینانی در صورت انتصاب رسمی به عنوان سرمربی جدید سپاهان، مسیر فاطمه محمدخانی – یا سیاست پیشین باشگاه – را ادامه می‌دهد یا بر اصول گذشته خود مبنی بر ساخت و ساز بازیکن در اصفهان تکیه خواهد کرد.
بومی سازی یا کسب جام؛ طرف کدامیک را بگیریم؟
بخشی از مسیر تیم سپاهان ۱۴۰۰ در تغییر سیاست و جذب بازیکنان غیربومی، بر این اصل استوار بود که سپاهان قصد داشت قهرمان شود و بدون جذب چند مهره کلیدی غیربومی از این هدف دور می‌شد.
در ورزش حرفه‌ای، بومی سازی اصلی نیست که قرار باشد حتماً به آن وفادار بمانیم. باشگاه‌ها برای حفظ توان فنی خود و رقابت با سایرین به طور مداوم بازیکنانی از تیم‌های دیگر را جذب می‌کنند و این، عملی حیاتی برای باشگاهی است که می‌خواهد موفق شود.
در این زمینه، همه چیز به سیاست کلی در باشگاه سپاهان باز می‌گردد. اگر آن‌ها بازیکن سازی را اولویت خود قرار می‌دهند باید بپذیرند که ممکن است مجبور شوند قید جام یا سکو را بزنند.
در حالت و روند دوم که معمولاً در باشگاه اصفهانی حاکم بوده، سپاهان می‌خواهد جام بگیرد پس برای این هدف هزینه می‌کند و بازیکنانی غیربومی که برایش هزینه به مراتب بیشتری نسبت به بازیکن بومی دارد را جذب می‌کند.
هیچ یک از دو مسیر فوق، مسیر نکوهش شده‌ای نیست. سپاهان قرار نیست تا ابد، فقط بازیکن بسازد چه بسا این که این کار را در تیم‌های پایه و آکادمی خود نیز می‌تواند انجام دهد.
با این توصیف، سپاهان حق دارد که هر اقدامی از جمله جذب یک تیم کامل از غیربومی‌ها برای قهرمان شدن انجام دهد و این در همه رشته‌ها و همه جای دنیا مرسوم است. بومی سازی یا کسب جام انتخاب بین درست و غلط نیست. انتخاب مسیری است که باشگاه منافع خود را در آن می‌بیند.
