به گزارش افرا ورزش، آخرین باری که تیم زنان ایران در بازی‌های آسیایی طلا نگرفته بود به سال ۲۰۰۶ و بازی‌های آسیایی دوحه برمی‌گردد و این شرایط در ۲۰۲۲ هانگژو تکرار شد.
با وجود کسب ۷ مدال نقره و ۱۱ مدال برنز و مجموع ۱۸ مدال که بیشترین مدال کسب‌شده تیم زنان ایران در بازی‌های آسیایی است اما در این دوره خبری از طلا نبود.
در میان تمام ورزشکاران زن ایرانی حاضر در بازی‌های آسیایی، کسب ۳ مدال طلا محتمل‌تر بود. ناهید کیانی در تکواندو، الهه منصوریان در ووشو و تیم ملی کبدی.
علاوه بر این، شانس‌های طلایی نیز برای شهربانو منصوریان در ووشو و سارا بهمنیار یا آتوسا گلشاد نژاد در کاراته و حتی مبینا نعمت زاده در تکواندو متصور بودیم.
با این حال، هیچ‌یک از امیدهای طلایی ایران به ثمر ننشست. تیم ملی کبدی، گرفتار مشکلات بسیار، با برنز میدان را ترک کرد، ناهید کیانی با حذفی عجیب و غیرمنتظره در دور اول روبرو شد و الهه منصوریان باز هم مثل دو دوره اخیر، فینال را به چین واگذار کرد.
شانس‌های درجه دوم طلا نیز نتوانستند اتفاقی فوق‌العاده را رقم بزنند و عملکرد نهایی آن‌ها قابل پیش‌بینی بود.
طلایی‌های گذشته چه کسانی بودند؟
خدیجه آزادپور در ووشو ۲۰۱۰ گوانگژو، نجمه خدمتی در تیراندازی و حمیده عباسعلی در ۲۰۱۴ اینچئون و تیم کبدی در ۲۰۱۸ جاکارتا طلایی‌های ادوار گذشته بازی‌های آسیایی در بخش زنان بوده‌اند.
از این میان، نجمه خدمتی و تیم ملی کبدی می‌توانستند باز هم ایران را به مدال طلا برسانند که خدمتی دور از شرایط رقابت با حریفان بود و تیم کبدی هم نتیجه خوبی نگرفت.
آیا ناکامی تیم زنان در کسب طلا ناامیدکننده است؟
گرچه در هانگژو، هیچ دختر ایرانی طلا بر گردن نیاویخت اما باید به این نکته اذعان کرد که ایران توانست در بخش زنان ۷ نقره و ۱۱ برنز کسب کند و ۱۸ نفر- تیم را روی سکو داشت.
نبود طلا در کارنامه تیم زنان در هانگژو یک زنگ هشدار در مورد از دست دادن سکوهایی است که در آن‌ها سرآمد بوده‌ایم اما یک فاجعه نیست.
دختران ایران در ۷ فینال حضور داشته‌اند و البته شایسته مدال‌های خوش‌رنگ تری بودند. عملکرد تیم زنان در هانگژو نه شایسته دفاع و نه مستحق حمله و ترویج ناامیدی است.
اکنون زمان بررسی عوامل ناکامی و تلاش برای بهبود اوضاع و همچنین کمک به تغییر نسل تا زمان برگزاری بازی‌های آسیایی ناگویا ۲۰۲۶ است.
