وین والتر دایر نویسنده آمریکایی می گوید: شما همیشه نمی توانید آن چه را که در بیرون از شما رخ می دهد کنترل کنید اما همیشه می توانید آنچه را که در درونتان اتفاق می افتد تحت کنترل داشته باشید.
به گزارش پایگاه خبری ورزش زنان ایران IWSports ؛ برای درک محبوبیت برخی افراد ، نه الزاما در صف سلبریتی ها که در اطراف خودمان در یک جامعه آماری کوچک تر گاهی به بیراهه می رویم. به سختی حقیقت درونی یک اتفاق را در می یابیم و قضاوت ما مبتنی بر تصویری است که چشم به ما می دهد و نه قلب ما.
محبوبیت بر 2 قسم است : یکی موقت و دیگری همیشگی. مدال و سکو برای هر ورزشکاری محبوبیت موقت را به همراه می آورد که بقای آن با دوران اوج آن ورزشکار نسبت مستقیم دارد. محبوبیت همیشگی اما به فضایل اخلاقی وابسته است. به این که تا چه حد به “افتادگی آموز اگر طالب فیضی ؛ هرگز نخورد آب زمینی که بلند است” معتقد باشید.
این مدل از محبوبیت اما با “شو” به دست نمی آید یعنی برای مثال حضور نمایشی در برنامه های عامه پسند که “ببینید من چقدر مردم را دوست دارم” از یک سو و رفتاری بی شباهت به یک “الگو” با دیگران از سوی دیگر. دیگرانی که محبوبیت ما را می سازند. مثل مردمی که حکومت با وجود آن هاست که معنا پیدا می کند.
کیمیا علیزاده و زهرا نعمتی ، 2 ورزشکار محبوب ما هستند. آن ها برای مدت ها این محبوبیت را حفظ می کنند و تحت شرایطی حفظ خواهند کرد. اما تحت چه شرایطی؟ آیا اگر فرض کنیم کفگیر هر 2 به ته دیگ بخورد و دیگر از مدال خبری نباشد محبوبیت هم رنگ خواهد باخت؟
زهرا نعمتی ؛ تیرانداز شاعر مسلک ما برای مدت طولانی نان قلبش را خورده و اگر امروز محبوبیتی آشکار دارد ، بی دلیل نیست. بی تردید، محبوبیت ، اتفاقی نیست و حتی با خوشرنگ ترین مدال ها هم به دست نمی آید. او همیشه محترم ، دوست داشتنی و در کنار ما بوده. مدال هایش راهی شده برای این که او به الگویی اخلاق مدار برای همه ما تبدیل شود.
زمانی که زهرا نعمتی می گوید: برگ آخر داستان خود را با لبخندي الهام گرفته از عظمت خلیج ابدی فارس به پايان مي برم اما همواره بدنبال كسب افتخار براي ايران زمين خواهم بود” این یک نمایش نیست و مخاطب این را با جان خود درک می کند.
و اما کیمیا. چند درصد محبوبیت کیمیا علیزاده به خاطر مدالی است که در ریو به دست آورده؟ صادقانه بگوییم که نه چندان زیاد. مدال کیمیا عاملی زمینه ساز برای ایجاد محبوبیت وی بود و نه عامل اصلی.
انسان ، به طور غریزی میل به فضایل اخلاقی دارد ، زیبایی و راستی را می پسندد و تواضع و کردار نیک را می پرستد. کیمیا نیز پس از ریو 2016 اسم و رسمی کسب کرد و به الگوی دختران تکواندوکار و حتی ورزشکار تبدیل شد اما اگر او را دوست داریم ، نه از سر کسب مدال های گذشته و آینده اش ، که از سر زندگی اخلاق مدارانه ، سادگی و اخلاق نیکوی اوست.
نتیجه این که سکو ، مدال و قهرمانی ضامن این نیست که برای مدت طولانی بر قلب ها حکومت کنید. همه ما می دانیم که عالم قهرمانی تا چه اندازه ، بی رحم و مسیر موفقیت یک ورزشکار تا چه حد متزلزل است. این تزلزل را تصور کنید پس از یک ناکامی ورزشی ، یک مصدومیت طولانی مدت و ….
کیمیا علیزاده و زهرا نعمتی راه را درست می روند. آن ها در مسیری خاشعانه حرکت می کنند و اگر جز این باشد ، فرصت محبوبیت همیشگی یا همان حکومت بر قلب ها برای دورانی طولانی را از دست خواهند داد. این ، درسی برای همه ورزشکاران این سرزمین است. درسی برای جوان تر ها.
*حامد اسماعیلی
