به گزارش افرا ورزش، بازی‌های آسیایی هانگژو تازه‌ترین میدان برای نمایش مشکات صفی، نخبه تنیس زنان ایران است. دختر جوان ایران به فتح ادامه می‌دهد.
او در تنیس بازی‌های آسیایی اولین نیست چنان که آخرین هم نخواهد بود. اما مشکات در دورانی ظهور کرد که در تنیس زنان، اوضاع سخت و ناامیدکننده به نظر می‌رسید.
از تیم سال ۲۰۱۸ در جاکارتا، از صدف صادق وزیری و غزل پاک باطن هیچ نمانده جز خاطره حضوری کمرنگ.آن‌ها اولین‌ها بودند و حالا مشکات، پرچم تنیس زنان ایران را در اهتزاز، نگاه می‌دارد.
دوران دلپذیرش خیلی وقت است که آغاز شده اما برای این که ایران و البته در آن سوی مرزها شناخته شود، نیاز داشت که به صف ستارگان حاضر در گرنداسلم بپیوندد که پیوست.
برای کسی که آشکارا یک سرمایه غیرقابل جایگزین برای ورزش ایران است، حضور در بازی‌های آسیایی یک فرصت و افتخار جدید است.
مورد مشکات صفی با بسیاری از ورزشکاران شاخص دیگر ما فرق می‌کند. اگر در تکواندو یا کاراته، یک قهرمان را از دست بدهیم آلترناتیوهایی برای آن‌ها داریم اما در مورد مشکات، داستان این است: یا او یا هیچکس!
به همین دلیل است که مراقبت همه‌جانبه از مشکات صفی از واجب‌ترین واجبات است. او اکنون در بازی‌های آسیایی این فرصت را دارد که به صف کم شمار حاضران در ادوار بازی‌های آسیایی بپیوندد و این به‌تنهایی باشکوه است.
مشکات درس ایستادگی می‌دهد. البته که این، فصل مشترک همه دختران ورزشکار ایران است اما می‌دانیم که یک دختر تنیسور بودن در چنین سطحی، دقیقاً چه معنایی دارد و به چه میزان توانمندی برای بقا در این سطح، محتاج است.
تماشا کردن او در هانگژو، یادآور روزهایی است که دختر جوان و کم سن و سال در تورهای داخلی با پیراهن فیروزه‌ای زیبایش نفس‌نفس می‌زد، می‌دوید، می‌پرید، می‌جنگید و حالا از آنچه بنا شده، لذت می‌بریم. ما و او!
سوگند به پیراهن فیروزه‌ای، سوگند به نام بچه های ایران که زندگی با مبارزه – و نه الزاما پیروزی – معنا می‌یابد.
