به گزارش “آی دبلیو اسپورتس” آژانس ورزش زنان ایران؛ مسابقات دوومیدانی جوانان جهان از امروز در نایروبی کنیا آغاز می‌شود و تیم ملی ایران با حضور مهلا محروقی در این مسابقات حاضر است.
مهلا محروقی تنها دختر اعزامی ایران به این مسابقات است زیرا او تنها دوومیدانی کار ایرانی بود که توانست ورودی این رقابت را در ماده پرتاب دیسک به دست بیاورد در حالی که تمام اعضای تیم ایران را پسران تشکیل می‌دهند.
روز ۱۴ خرداد ۱۴۰۰ بود که محروقی در جریان مسابقات بین المللی ترکیه توانست ورودی لازم را کسب کند. او دیسک را به مسافت ۴۹ متر و یک سانتی متر پرتاب کرد و همین پرتاب برای مجوز مسابقات جهانی جوانان کافی بود.
محروقی البته در همان مسابقات، رکورد ۴۹٫۳۷ متر را ثبت کرد و برنز آن تورنمنت را هم به دست آورد. حالا در کنیا، او این فرصت را دارد که تجربه بزرگی بر داشته‌های خود بیفزاید.
رقابت در مسابقات جوانان جهان در میان ستارگانی که یا همین حالا و یا در آینده مدال‌آوران بزرگی خواهند بود، فرصتی است که برای هر دختر دوومیدانی کاری در ایران پیش نخواهد آمد.
دختری از نیشابور
مهلا محروقی اهل نیشابور است. در نیشابور، او نتوانست اسپانسری برای خود دست و پا کند. اسپانسرها در استان خراسان رضوی سهم خیلی‌ها شدند به جز مهلای جوان و سراسر پتانسیل.
یکی از مشکلات بزرگش این بوده که در مشهد به او اجازه داده نمی‌شد که با مربی مَردش در پیست تمرین کند بنابراین مجبور شد به یک زمین خاکی برود. جایی عمومی که همه از کنار آن عبور می‌کنند. نماینده ایران در مسابقات جهانی در این وضعیت تمرین می‌کند.
چالش‌های مهلا، با دیگر دختران دوومیدانی یا بهتر بگوییم ورزشکار، که می‌خواهند در عرصه قهرمانی، سکویی را فتح کنند مشترک است. در نابسامانی وضعیت اقتصادی در ایران، تصور کنید ورزشکار جوانی که حامی مالی ندارد و از سوی دیگر هزینه‌ها سر به فلک می‌کشد.
همانند بسیاری دیگر از دختران ورزشکار، او تاکنون در اغلب موارد متکی به جیب خودش بوده و همین، ارزش کار او را دوچندان جلوه می‌دهد. مهلا نباید تنها بماند.
فاصله ۱۰ متری تا ورودی آسیا
مهلا محروقی برای این که بتواند وارد مسابقات دوومیدانی قهرمانی آسیا شود باید ۱۰ متر دیگر رکوردش را افزایش دهد. نگاهی به روند صعودی او طی یکی دو سال اخیر، نشان می‌دهد جبران این فاصله ۱۰ متری، هدفی در دسترس است.
اگر اتفاق خاصی رخ ندهد بعید نیست مهلای ۱۸ ساله در بازی‌های آسیایی هانگژو هم حضور داشته باشد. اگر این هدف محقق شود، مسیر او برای رویای حضور در المپیک ۲۰۲۴ پاریس هموارتر خواهد بود.
البته که محروقی نیشابوری می‌داند که صحبت از رویاها آسان و دستیابی به آن، دشوار است. با این حال، از کسی که حاضر است در یک زمین خاکی کثیف و عمومی تمرین کند اما از رویایش دست نکشد، چه انتظاری داریم جز شکست دادن همه نشدن‌ها؟
