به گزارش افرا ورزش باشگاه پر آوازه فولاد هرمزگان که حامی رشته‌هایی چون فوتبال، بسکتبال و غیره در سطوح دسته 1 و 2 و لیگ برتر است، به یکباره در نیمه دوم سال 1401 تصمیم گرفت تیم هندبال زنان را راهی لیگ برتر کند.
با تصمیم مدیران باشگاه فولاد و هیئت هندبال هرمزگان، فاطمه محمدخانی سرمربی اصفهانی، که سابقه سرمربیگری تیم‌های فولاد سپاهان، شهید شاملی کازرون و مربیگری تیم ملی نوجوانان را در کارنامه خود دارد، به عنوان سرمربی این تیم معرفی شد.
فاطمه محمدخانی در بدو ورود اعلام کرد که ترکیب تیمش بسته شده و تنها تعداد محدودی، آن هم از رده نوجوانان بندرعباس برای حضور در تیم انتخاب خواهند شد.
این در حالی است که شهر بندرعباس، ظرفیت بسیار بالایی در هندبال دارد و تعدادی از بازیکنان بومی که سابقه حضور در لیگ برتر و دسته 1 کشور را داشتند، طی اقدامی عجیب از طرف این سرمربی پذیرفته نشدند!
پس از آن، تیم با بهره گیری از بازیکنان مطرح ملی‌پوش و ترکیبی از بازیکنان فولاد سپاهان و تاسیسات دریایی تهران و تعدادی کم از نوجوانان بومی بندرعباس، راهی مسابقات لیگ برتر شد.
تیم هندبال فولاد هرمزگان با برد در هفته اول و دوم، شروع طوفانی داشت و امیدها به توانایی این سرمربی افزایش یافت. طبق نموداری که در زیر آمده از هفته سوم به بعد هرمزگان طعم شکست را چشید و 4 شکست پی در پی را تجربه کرد.
این تیم اما، در مقابل تیم‌های بالای جدول حرفی برای گفتن نداشت و در واقع بردهای این تیم مقابل تیم‌هایی بود که سال اول حضورشان در لیگ برتر بود و باز هم به دسته 1 سقوط کردند.
واقعیت تاسف‌برانگیز دیگر این است که امتیازات کسب شده توسط تیم فولاد هرمزگان (12 امتیاز)، از میانگین امتیاز لیگ (14 امتیاز)، پایین‌تر است. تیم هرمزگان چه در نیم فصل اول و چه در نیم فصل دوم موفق به کسب تنها 6 امتیاز شد.
این روند امتیازگیری بدین معنی است که تیم در نیم‌فصل دوم هیچ پیشرفتی نداشته و درواقع فقط درجا زده است. این سوال بزرگ پیش می‌آید که در تمرینات تیم هرمزگان چه گذشته که سرمربی با وجود تمرینات مداوم روزانه، نتوانسته است وضعیت تاکتیکی و نتایج تیم را بهبود بخشد؟
به عبارتی این ضعیف‌ترین نتیجه‌ای بود که یک تیم با ترکیب بازیکنان ملی‌پوش و دارای سابقه آسیایی و لیگ برتری، و همچنین بهره جستن از سرمربی با کارنامه‌ای پربار میتوانست کسب کند.
طی نیم‌فصل دوم با تشخیص فاطمه محمدخانی، دروازه‌بان بلندقامت اهل ازبکستان به تیم اضافه شد تا شاید روند نتایج ضعیف تیم عوض شود، اما مؤثر واقع نشد. آمار گلهای زده و خورده‌ی تیم هرمزگان باهم برابر بود؛ به طوری که تعداد گلهای دریافتی این تیم، تقریبا نزدیک به همین آمار در تیم‌های سقوط‌کرده بود.
در نهایت پس از 14 بازی دور اول، فولاد هرمزگان با در اختیار داشتن بازیکنان باتجربه بالا و دعوت‌شده به تیم ملی در ادوار مختلف و همچنین سنگربان ازبک، در مجموع 8 باخت و 6 برد، از راهیابی به دور بعد باز ماند.
اکنون برای مردم ورزش‌دوست بندرعباس و جامع هندبال ایران، این سوال مهم مطرح است که نتیجه تشکیل تیم هندبال این شهر در لیگ برتر، آن هم در روزهای آخر و با وجود سرمربی نامدار و هزینه‌های سنگین و عدم استفاده مفید از نیروهای بومی چه بوده است؟
دختران هندبالیستی که علی‌رغم جایگاه و حق مسلمشان برای حضور و افتخارآفرینی در تیم شهر خود، مورد بی‌عدالتی قرار گرفتند. حالا علاوه بر عدم نتیجه‌گیری مثبت، پس از رفتن محمدخانی و بازیکنان دلخواهش، انگیزه‌ای برای خدمت به این آب و خاک برای نیروهای بومی بندرعباس وجود نخواهد داشت.
دلیل عملکرد ضعیف تیم چه بوده؟ آیا امکان نداشت با استفاده از نیروهای بومی بندرعباس، همین نتایج و چه بسا نتایج بهتری را به دست آورد؟
اگر قرار بر عدم کسب نتیجه در لیگ برتر بود، مدیریت میتوانست با برنامه‌ریزی صحیح، صرف هزینه‌ای بسیار کمتر و استفاده از نیروهای بومی چه در زمین و چه در کادر، آبروی باشگاه را بخرد.
و در آخر، آیا این امکان وجود نداشت که روی نیروهای بومی مستعدی که مورد کم‌لطفی قرار گرفتند سرمایه‌‌گذاری شود و هرچند با درآمد بسیار ناچیز و اما انگیزه بالا، خود را نشان دهند و چرخ این تیم را در سال‌های آتی بچرخانند؟
