به گزارش افرا ورزش، فاطمه سعادتی در تکرار حضور خود در مسابقات کاراته قهرمانی آسیا مدال برنز دوره گذشته خود را تکرار کرد. دختر اهل کوهدشت که برای ورود به تیم ملی سختی‌های زیادی را پشت سر گذاشته، اکنون قدردان فرصت‌هایی است که زندگی به او هدیه می‌دهد.
فاطمه سعادتی، دختر بی حاشیه تیم ملی است. به‌طورکلی درباره او، کمتر از بقیه می‌دانیم و می‌شنویم و این، از روحیات او سرچشمه می‌گیرد.
سعادتی در گفتگو با افرا ورزش می‌گوید: با آمادگی و ذهنی کاملاً آماده برای فینال، در مسابقات حضور پیدا کردم. تمرینات و اردوهای منظمی را پشت سر گذاشتیم و همه حریفان را در وزن منفی ۵۵ کیلوگرم آنالیز کرده بودم.
وی در مورد سطح مسابقات ادامه داد: به دلیل برگزاری مسابقات آسیایی و جهانی در ماه‌های آتی، تیم‌ها با آمادگی خوبی در مالزی حضور داشتند. دست سکونشینان سال گذشته از مدال کوتاه ماند و نتوانستند درخششی داشته باشند و این، نشان می‌دهد که همه کاراته کاهای قاره می‌توانند معادلات را بر هم بزنند.
سعادتی در بازی اول حریف ترکمن را هشت بر یک و در بازی دوم حریف هنگ‌کنگی را ۹ بر ۳ از پیش رو برداشت. سومین مسابقه فاطمه با حریف ازبک به تساوی یک بر یک رسید که سعادتی در هانتی برنده پیکار شد.
رقابت نیمه‌نهایی و سرنوشت‌ساز سعادتی برای رسیدن به فینال، اتفاقی تلخ برای او در برداشت. پیروزی به او به‌اندازه‌ای نزدیک بود که به نظر می‌رسید که او برای در آغوش کشیدن آن، یک نفس فاصله دارد.
فاطمه از ابتدا پیشتاز مسابقه بود؛ اما با یک اشتباه در آخرین گام‌ها فینال آسیارا از دست داد. وی برای کسب مدال برنز با اندونزی بازی کرد که عنوان‌دار این وزن بود او توانست این بازیکن فنی را از پیش رو بردارد.
تلخی شکست در نیمه‌نهایی برای فاطمه سعادتی، زیر سایه مدال برنز او که دومین برنزش در ادوار این مسابقات بود، به دست فراموشی سپرده شد.
حالا فاطمه سعادتی در خصوص برنامه و اهداف آینده خود می‌گوید: امیدوارم نماینده ایران در هانگژو باشم. اگر به بازی‌های آسیایی بروم می‌خواهم این چند ثانیه آخر تلخ نیمه‌نهایی که مرا از فینال مالزی باز نگه داشت، با مدال طلا جبران کنم.
کاراته کای لرستانی از مسیر پنهانی که یک ورزشکار حرفه‌ای در طول مسیر طی می‌کند می‌گوید: پشت هر موفقیت و پیشرفتی قطعاً تلاش مستمر و تسلیم‌نشدن وجود دارد. برای به‌دست‌آوردن این موفقیت‌ها زحمت‌های زیادی کشیده‌ام و روی بسیاری از علایق و خواسته‌هایم خط کشیدم.
او ادامه می‌دهد: در این مسیر آسیب‌های جسمی و روحی زیادی را تحمل کردم. خدا را شاکرم در جایگاه خوبی قرار دارم و با شناختی که از خود دارم مطمئنم هیچ‌وقت پا پس نخواهم کشید. تلاشم را بیشتر از امروز می‌کنم و این راه من است.
سعادتی در پایان گفتگو می‌گوید: از کسانی که با انرژی مثبت و منفی در کنارم بودند تشکر می‌کنم. انرژی‌های مثبت مرا به هدفم نزدیک تر و انرژی‌های منفی مرا مصمم‌تر و باانگیزه‌تر می‌کند.
سعادتی همچنین از خانواده کادر فنی و مربی باتجربه خود یگانه (فاطمه) چالاکی که الگو و پشتیبان او در این مسیر سخت بوده است تشکر ویژه به عمل آورد.
