به گزارش افراورزش، تیم ملی والیبال زنان ایران ، رقابت خود را در مسابقات قهرمانی آسیا در تایلند در دور گروهی با دو باخت، پشت سر گذاشته و حداقل، شکست برابر هند ناباورانه بود.
ایران در این مسابقات در حالی که دو مهره کلیدی خود، مهسا کد خدا و آیتک سلامت را به علت مصدومیت در اختیار ندارد با حریفان خود سرشاخ شده است. مسلح اما با خشاب خالی.
تیم نیلوفر رشیدی ابتدا برابر تیم قدرتمند ژاپن با نتیجه ۳ بر صفر مغلوب شد در حالی که والیبال زنان ژاپن یکی از تیمهای قدرتمند است و باخت تیم ملی، حتی در صورت وجود تمام قوای والیبال زنان ایران، دور از ذهن نبود.
مسابقه بعدی ایران برابر هند بود و انتظار میرفت تیم ملی این بازی را با پیروزی پشت سر بگذارد. اما هند با نتیجه عجیب ۳ بر یک تیم ملی ایران را شکست داد.
ست سوم مسابقه، نقطه عطف این بازی بود جایی که دو تیم در امتیاز ۲۸ برابر شدند. نگاهی بر عملکرد دو تیم در این بخش از بازی نشانگر سطح فنی برابر دو تیم بود اما چه چیزی نتیجه نهایی را رقم زد؟
در این مسابقه محدثه مشتاقی، لیبرو تیم ملی عملکرد درخشانی داشت و ستاره بازی بود. سایر نفرات ایران نیز در سطح خود، مؤثر عمل کردند اما برتری بر هند به چیزی بیشتر نیاز داشت.
جای خالی قدرتی زنهای تیم ملی بهشدت احساس میشد. مهسا کدخدا و آیتک سلامت، دو قدرتی زن برجسته ایران، به علت مصدومیت نتوانستد تیم ملی را در تایلند همراهی کنند
. نگین شیرتری، پاسور تیم ایران نیز در بازی اول مصدوم بود اما فیزیوتراپهای تیم ملی توانستند او را به بازی دوم برسانند، هرچند شیرتری نتوانست در برابر هند، کامل بازی کند.
در غیاب کدخدا و سلامت، آبشارهای ملی پوشان در زمین حریف نمیخوابید، این بزرگترین ایرادی بود که در بازی تیم ملی دیده میشد. اکثر آبشارهای بلندقامتان ایرانی، با دفاع بازیکنان هند مهار میشد و نبود قدرتی زنهای مؤثر تیم ملی در بازی به چشم آمد.
از طرف دیگر، تیم ملی ایران نسبت به مسابقات گذشته جوانتر شده و بعضی از بازیکنان، تجربه کمتری برای حضور در مسابقات بینالمللی دارند. غیبت قدرتی زنها و تجربه کم بازیکنان، نیلوفر رشیدی را بهنوعی استیصال میرساند.
نبود کدخدا، آیتک سلامت و الهه پورصالح، چیزی نیست که رشیدی در آن دخالتی داشته باشد. با این وجود، او تیمی را به تایلند برده است که میخواهد آینده را تغییر دهد.
باید دید سرمربی تیم ملی برای بازیهای پیش رو، چه تدابیری میاندیشد و دختران ایران در بخش تهاجمی، چگونه این فقدان را در نگاه اهالی والیبال به دست فراموشی میسپارند.