آی دبلیو اسپورتس– زنان بیش از پنجاه درصد از جمعیت حاضر در ورزشگاه آزادی را در بازی تیم ملی برابر کامبوج تشکیل می دادند و این به معنای یک تجربه تازه و بدیع برای کلیت فوتبال ایران به حساب می آمد.
وقتی داور هندی مسابقه سوت پایان بازی را به صدا در آورد بازیکنان تیم ملی به سمت یک جایگاه ویژه رفتند آن هم در حالی که توسط دوربین های خبری احاطه شده بودند.
وقتی مسعود شجاعی ، کاپیتان تیم ملی در پایان بازی بازیکنان تیم را جمع کرد و به سمت سکوهای شش تا ده ورزشگاه در آن گوشه پشت دروازه رفتند ورزشگاه آزادی هم صدایی برخاسته از هیجانی متفاوت را در عمر حدود نیم قرنی اش، تجربه کرد. در لحظه ای که بازیکنان به سمت جایگاه ویژه زنان رفتند نوع و شدت تشویق بیش از حد تصور بود.
ملی پوشان هم لحظه های متفاوتی را تجربه کردند. آن ها تا قبل از این در ورزشگاه های خارج از ایران هرگز یک جمعیت حدود چهارهزار نفری زن ایرانی را که یک نفس تشویقشان می‌کنند را ندیده و صدایشان را نشنیده بودند.
امروز فوتبال ایران و تیم ملی فرکانس تازه ای از صدای تشویق را در ورزشگاه آزادی تجربه کردند. زنانی که به ورزشگاه آمده بودند نیز مثل بازیکنان تیم ملی روز فوق العاده ای را سپری کردند.
آن ها به عنوان هوادار فوتبال از شعارهای ابتدایی و آماتور که حکم همسرایان پشت صحنه را داشته عبور کرده و در قامت هواداران حرفه ای فوتبال در ورزشگاه حضور پیدا کردند.
حضور زنان در ورزشگاه اگر یک جرقه اجتماعی نبوده و ادامه دار باشد قبل از هرچیز به افزایش جمعیت هواداران داخل ورزشگاه خواهد انجامید ، چیزی که فوتبال ایران در روزهای رخوت به آن نیاز دارد.
نکته بعدی فرکانس تازه ای است که فوتبال ایران تجربه می کند. اگر زنان بتوانند این میزان شور و اشتیاق امروز را برای هوادار حرفه ای فوتبال بودن حفظ کنند آن وقت شاید هیجان مضاعفی به تن این فوتبال تزریق شود.
