حامد اسماعیلی: نجمه خدمتی، از بازی‌های آسیایی ۲۰۱۴ اینچئون که آمد و درخشید تا به امروز، چشم ما بوده. چه در سرما، چه در گرما، چه در اوج و چه در انزوا، پای هم ایستاده‌ایم و این عهدی است برای همیشه به رسم قدرشناسی.
فشاری که نجمه خدمتی روی دوش خود احساس می‌کند گرچه سنگین اما شیرین است. این که یک ملت به او به عنوان یک قهرمان نگاه می‌کند و از او موفقیت و مدال مطالبه می‌کند، ارزش و اعتبار او را نشان می‌دهد.
تفاوت است بین ورزشکاری که اکنون به سطحی از اعتبار رسیده که چشم ها خیره به اوست و ورزشکاری که نه کسی از او شانس مدال دارد و نه فشار سنگین خواسته عمومی روی دوش او سنگینی می کند.
خدمتی در طی این سال ها، آموخته که چگونه قوی باشد اما امثال نجمه خدمتی، حتی در سرسخت ترین حالات چهره و مستحکم ترین روحیه ها، باز هم نیاز دارند تا حمایتی شایسته دریافت کنند.
در دومین حضور المپیکی، نجمه خدمتی در مسابقه تفنگ میکس با مهیار صداقت پانزدهم شد و در ادامه، فرصت رقابت در تفنگ ۵۰ متر سه وضعیت را در اختیار خواهد داشت.
اگر شنبه درخشید و غرور و خودباوری تیراندازی ایران را احیا کرد که مثل همیشه، همه لب به ستایش او می گشایند اما حرف حساب نگارنده این است که این خط کش مدال و امتیاز را باید از روی ورزشکار ملی برداشت و او را به واسطه این ثبات قابل قبول در سخت ترین شرایط، مهربان تر صدا کرد.
با همان داستان قدیمی یه سوزن به خود و یک جوالدوز به دیگران، منصفانه است اگر بپرسیم که روند آماده سازی قهرمانان ما از جمله نجمه خدمتی در بازه زمانی بین دو المپیک در ایران چگونه است و در یک کشور مدعی دیگر، چگونه می توانست باشد.
انصاف همیشه با ما حرف می‌زند. نجمه خدمتی همچنان به دلیل جایگاهی که در آن قرار دارد، شایسته احترامی تمام قد است. او الهام بخش جوانان مستعد امروز است.
نه ما از يه بلاگر پرحاشيه توقع مدال نداريم