به گزارش پایگاه خبری تحلیلی “دختران قهرمان” والیبال زنان ایران تجربه مربیان خارجی را دارد اما این یکی فرق می کند. الساندرا کمپدلی در روزهای حضورش در ایران روزهایی پرکار داشته است.
مربی سابق تیم ملی ناشنوایان ایتالیا در یک هفته اخیر جلسات زیادی با والیبالی ها برگزار کرده است و چنان که پیش از سفر به ایران گفته بود، برای هدایت تیم ملی ایران مشتاق و باانگیزه است.
سوال : آیا اشتیاق کمپدلی کافی است؟ به هر حال او تنها مشتاق سکانداری تیم ملی والیبال بانوان نبوده. سوال بعدی : آیا کارها به دست افراد انجام می شود یا به دست استراتژی ها؟
موفقیت یک فرآیند چند وجهی است که مجموعه ای از پیش نیازها آن را می سازند. کمپدلی برای موفقیت در ایران از انگیزه، حماین رییس و ارکان والیبال بهره مند است و این پوئنی مثبت است.
موضوع مهم تر اما استراتژی است. کمپدلی – مشروط بر این که برنامه جامع بلندمدتی برای تغییر داشته باشد – نیاز به زمان، مشاوره درست و ابزار کارآمد دارد. او تحت هیچ شرایطی نباید تنها بماند وگرنه زمان و هزینه را به هدر داده ایم.
چالش نگرش : باتجربه ها بروند یا بمانند؟
هیچ سحر و جادویی در کار نیست. کمپدلی قرار نیست عصای سحرآمیزش را مثلا به جوان های پیکان و مس رفسنجان بزند و آن ها یک شبه، تیم ملی ایران را از این رو به آن رو کنند.
او عملا 2 راه بیشتر ندارد : اولی ، تغییر نسل کامل و برای مثال کنار گذاشتن همه بالای 30 ساله ها که نتیجه آن، کاهش بار تجربی در تیم ملی خواهد بود.
این رویکرد سبب می شود تیم ملی در مسابقات آتی از نظر سطح فنی دچار افت شود در نتیجه والیبال باید خود را آماده کند که به این زودی از مربی جدید نتیجه نخواهد.
رویکرد دوم تغییر نسل تدریجی است یعنی بازیکنان جوان در یک پروسه گام به گام، جای بزرگترها در تیم ملی را بگیرند و تغییر نسل اتفاق بیفتد.
در این شرایط تیم ملی خود را از نعمت تجارب بازیکنان باسابقه محروم نخواهد کرد و جایگاه فعلی اش را در آسیا از دست نمی دهد.
نکته مهم و در تقابل با جوگیری های معمول در تغییر نسل این است که جوانگرایی اگر فاقد کیفیت باشد آب در هاون کوبیدن است و این کیفیت از ساختار آموزش، مربیان و باشگاه ها می آید.
هر انقلابی، نیازمند تلفات است
اگر از الساندرا کمپدلی انتظار دارید که مثلا دو سال دیگر ایران را به قطب والیبال آسیا تبدیل کند باید از خواب برخیزید و آبی به صورتتان بزنید!
کمپدلی در ایده آل ترین شرایط مشروط بر این که پشتیبانی ویژه شخص داورزنی را داشته باشد نهایتا می تواند آغازگر یک تحول باشد.
چه بسا، عمر کمپدلی در ایران به برداشت محصول او و داورزنی قد ندهد و شادی ها و موفقیت ها به نام مربیان آینده تمام شوند که البته عجیب هم نیست.
هر انقلابی، نیازمند تلفات است و اگر زمان انقلاب با الساندرا کمپدلی فرا رسیده باشد، تلفات آن گذر زمان و سال ها برای پرورش است.
ما به برداشت نزدیک نیستیم. عصای سحرآمیزی در کار نیست اما با امید زندگی می کنیم. امید به رسیدن به یک شهر زیبای دور.
برای پرداخت هزینه انقلاب در والیبال زنان آماده ایم؟ این سوالی است که همه ما باید به آن پاسخ دهیم. این، نه یک ماموریت برای فدراسیون والیبال که یک اقدام مشترک است.
