به گزارش افرا ورزش، در پایان تلاش هفت تیم در دور برگشت لیگ واترپولو زنان در مجموعه آبی اسپینر مبارکه اصفهان، جام قهرمانی به تیم موج ایرانیان اختصاص یافت.
واترپولو زنان در ایران رشته‌ای ناشناخته محسوب می‌شود زیرا به دلیل موضوع پوشش اسلامی، این رشته در بخش زنان در سطح بین‌المللی فعالیتی ندارد و به عبارت دیگر، تیم ملی ندارد.
این موضوع اما به معنای تعطیلی فعالیت دختران ایرانی در واترپولو نیست. برگزاری لیگ زنان با حضور ۷ الی ۹ تیم نشان داد واترپولو بانوان زنده است و جو پرشور و نشاطی نیز بر آن حاکم است.
قهرمانی موج ایرانیان در لیگ دو مرحله‌ای
در دور رفت این مسابقات که در زنجان برگزار شد ۹ تیم حاضر بودند اما در دور برگشت تیم ارومیه انصراف داد و تیم دوم زنجان (زنجان ب) هم از حضور در مسابقات کناره‌گیری کرد.
پادما یدک اصفهان پس از موج ایرانیان تهران، نایب قهرمان شد
در پایان این مسابقات موج ایرانیان توانست بالاتر از تیم پادما یدک اصفهان قهرمان شود و عنوان سوم نیز به تیم واترپولو فارس رسید.
هدایت دختران تهران توسط یک مربی فیلیپینی
موج ایرانیان، تیم شنای تهران محسوب می‌شود که با این نام در مسابقات شرکت کرده و سرمربی آن نیز نایب‌رییس هیئت شنای استان تهران است.
سوسن پارتولومه شیرزادی هدایت دختران واترپولوی تهران را بر عهده دارد. او یک مربی فیلیپینی است که پس از ازدواج و اقامت در ایران، به آموزش دختران علاقه‌مند به این رشته پرداخته و اکنون رهبری شنای دختران تهران را هم عهده‌دار است.
مهدیس پاشازاده، المیرا صدرنیا، زینب حاجی رجبی، زهرا راستین، پرنیان صحت، آسیه افتخاری، درسا مظفری پور، سبا امیدی، یاسمین علیزاده، یاسمین نخعی، مهدیه میخ چیان، هستی کاکاوند و سمیرا غفوری شناگران تیم واترپولو موج ایرانیان بودند.
نکته جالب در مورد سمیرا غفوری دروازه بان تیم موج ایرانیان این است که او مادر یک دختر 18 ماهه به نام رها است و البته تنها مادر تیم محسوب می‌شود.
جلب توجه واترپولو زنان نیازمند اراده خانواده این رشته است
مسئله حجاب اسلامی در ورزش‌های آبی زنان در ایران سبب شده انتشار تصویر و ویدئو از اصل رقابت‌ها مقدور نباشد اما این بدان معنا نیست که درها به روی شنا و واترپولوی دختران ایران بسته باشد.
رسانه‌های دیجیتال به‌ویژه فضاهای رسانه‌ای نوین می‌توانند بستری برای نمایش و ابراز وجود واترپولو زنان باشند مشروط بر این که اراده‌ای از سوی دلسوزان این رشته وجود داشته باشد.
مادامی که تصویر و اطلاعاتی از رویدادهای واترپولو و شنای زنان مخابره نشود در نقطه‌ای خواهیم بود که بسیاری سؤال “مگر در ایران واترپولوی زنان هم داریم؟” را مطرح می‌کنند.
اگر این سؤال امروز مطرح است، بخشی به دلیل سیاست‌های کلی در مورد زنان ایران و بخشی دیگر که در اراده و توان همه ماست مرتبط با کم‌کاری در زمینه ارائه و آشکار کردن تلاش‌هایی است که معمولاً پشت دیوار بلند استخرها دفن می‌شود.
