به گزارش افرا ورزش، تیم ملی والیبال زنان باید امسال در مسابقات قهرمانی و کاپ آسیا شرکت کند و این به معنای سالی پرکار برای نیلوفر رشیدی و تیمش است.
به‌عنوان یک پیش‌درآمد بر حضور تیم ملی در صحنه قاره، این تیم با نام و بودجه پیکان راهی مسابقات باشگاه‌های آسیا می‌شود.
در مسابقات باشگاه‌های آسیا قرار نیست قهرمان شویم پس چه دستاوردی برای این سفر در کار خواهد بود؟ این سوالی است که نیلوفر رشیدی با توجه به سیاست‌هایش در قبال این تیم باید به آن پاسخ دهد.
امروز دیگر با مسأله‌ای مهم‌تر از پیروزی و شکست و رتبه مواجهیم. تیم ملی باید از دام نتیجه، بگذرد و به کار اصلی خودش برسد. نیلوفر رشیدی و کادرش کارهای مهم‌تری دارند.
ترکیبی که رشیدی به اردو دعوت کرد شامل این نفرات بودند:
درسا فلاح، نگار کیانی، مهسا کدخدا، پوران زارع، مونا آشفته، سمانه سیاوشی، ریحانه کریمی، فاطمه امینی، مونا دریس محمودی، زهرا رضایی، زهرا مغانی، محدثه مشتاقی، زهرا کریمی، سودابه باقرپور، مریم حبیبی، ریحانه داورپناه، اسما سعیدی، حانیه محتشمی پور، فاطمه منظوری، نگار هاشمی، رویا فرخی، سحر جباری، فاطمه توده زعیم و فاطمه خلیلی
از این جمع رویا فرخی، سحر جباری و فاطمه توده زعیم به دلایل مختلف از اردو خارج شدند و یک ترکیب نهایی متشکل از باتجربه‌ها و جوانان برای نسخه نهایی پیکان یا تیم ملی محتمل است.
ایده خوش‌بینانه این است که رشیدی می‌خواهد تیم ملی را جوان کند. ترکیب فعلی نفرات حاضر در اردو این را می‌گوید و البته هر تغییری مستلزم شجاعت است. شجاعت او مایه خدمتی به آینده والیبال خواهد بود اگر هراس، مانع آن نشود.
مسابقات باشگاه‌های آسیا این موقعیت را برای کادر فنی فراهم می‌آورد که خروجی مفیدی از عملکرد مهره‌هایی که در تیم ملی تجربه چندانی ندارند، دریافت و با این خروجی، سازه جدید تیم ملی برای مسابقات مهم ماه‌های آینده را بنا کند.
دست پُر والیبال ، از مشتاقی تا مغانی
هر تغییر اساسی و مثبت، به طور تدریجی اتفاق می افتد و نیلوفر رشیدی ابزار این تغییر تدریجی را دارد. از الهه پور صالح و آیتک سلامت مصدوم که بگذریم، تیم فعلی تیمی سراسر امید است.
والیبال ایران حالا یک لیبروی جوان و فوق‌العاده به نام محدثه مشتاقی دارد که در آغاز جوانی، لیبروی اول لیگ است، تجربه ملی قابل‌قبولی دارد و به‌سرعت در حال پیشرفت است.
زهرا کریمی، دو سال فوق‌العاده را در باریج اسانس و سریک گنبد پشت سر گذاشته و تماشای تکامل او به‌عنوان یک سرعتی زن، نویدبخش ستاره‌ای قابل اتکاست.
سپس به زهرا مغانی و شبنم امینی می‌رسیم. اولی پاسور پیکان در فصل اخیر بود، یک فصل را در پرتغال تجربه‌اندوزی کرده بود و کاملاً ظرفیت تبدیل شدن به یک بازیکن غیر قابل جایگزین را در آینده دارد.
شبنم امینی اما یک چهره ویژه است. او در تیم‌هایی که بازی کرده، همیشه موثر و مفید بوده گرچه نام او در میان بزرگترها، کمرنگ تر به چشم خورده است اعتماد به او، سرمایه‌گذاری برای فرداست.
در مورد مونا آشفته هم نیاز به توضیحی نیست. او جوان اول والیبال است و اگر قدردان خودش باشد و متمرکز بر کار، دوران ستارگی اش در والیبال ایران بسیار طولانی خواهد شد.
این ها تنها بخشی از داشته‌های والیبال هستند که به‌زودی به مهره‌های کلیدی تیم ملی تبدیل خواهند شد. رقابت در باشگاه‌های آسیا یک فرصت برای بهره‌برداری از این گروه جوان و جویای نام است.
بیایید تصور کنیم تیمی که این مهره‌های زیبایش از قهرمانان بالقوه به ستاره‌های بالفعل تبدیل شده‌اند، آیتک و پورصالح و محتشمی پور را دارد و با یکی دو چهره باتجربه، کلکسیون کامل می‌شود. چه استایل و کاریزمای توام جذابی!
