حامد اسماعیلی – آی دبلیو اسپورتس – زمانی که اعلام شد به دلیل اجرایی شدن دستور عدم به کار گیری بازنشستگان در مسئولیت‌های دولتی، فریبا محمدیان باید پست معاونت توسعه ورزش بانوان را ترک کند، عده‌ای به آن به چشم یک جابجایی ساده می‌نگریستند.
از سوی دیگر، نگاه عام این بود که فریبا محمدیان در حال از دست دادن یک “پست دولتی” و میز و جایگاه است غافل از آنکه خروج فریبا محمدیان از جایگاهی که در آن منشا خدمت بود، ضربه و عقب گرد برای ورزش بود و نه شخص او.
فریبا محمدیان در دوران حضورش در سمت معاونت توسعه ورزش بانوان چهره‌ای ویژه از خود بر جای گذاشته است. تلاش بی وقفه و گذراندن بخش اعظم ساعات شبانه روز در مسئولیت کاری و ارائه طرح‌های بنیادین در حوزه ورزش بانوان به ویژه توسعه ورزش همگانی زنان در نقاط مختلف کشور تنها گوشه‌ای از فعالیت‌های فریبا محمدیان است.
تقدیر از فریبا محمدیان در همایش ورزش بانوان با حضور مسئولین ورزش بانوان استان‌ها و نواب رییس فدراسیون‌ها
این یک رپرتاژ برای فریبا محمدیان نیست. سوگ نامه‌ای است که قوانین اشتباه و بدون در نظر گرفتن مصلحت در موارد خاص چگونه می‌تواند ترمزی برای قطار پرسرعت پیشرفت باشد. هوشمندی وزارت ورزش و جوانان در این مورد، البته فریبا محمدیان را پای کار نگاه داشته است تا حداقل بخشی از توان فکری “ذهن زیبا” در خدمت ورزش بانوان بماند.
این واقعیت است که ورزش زنان ایران در جای جای این سرزمین از نبود تفکرات خلق کننده، معجزه گر و وسیع رنج می‌برد و بخش مهمی از مشکلاتی که دختران ورزشکار ایران در استان‌ها با آن مواجه هستند از همین موضوع سرچشمه می‌گیرد.
تیم مشترک ساختمان وزارت ورزش متشکل از مهین فرهادی زاده، زهرا موسوی و البته فریبا محمدیان (اگر همچنان بخشی از پروژه پیشبرد باشد) کارهای زیادی برای انجام دادن دارند. آنها می‌توانند ادامه دهنده مسیری باشند که در دو سه سال اخیر، شتابی غیر قابل مقایسه با دوران قبل از خود داشته است.
