به گزارش دختران قهرمان؛ معصومه رنجبر تکواندوکار منفی ۴۶ کیلوگرم که به تازگی وارد رده سنی جوانان بزرگسالان شده است توانست در اولین رویداد خود مسابقات آزاد آسیا علاوه بر کسب مقام نخست عنوان فنی‌ترین بازیکن را نیز کسب کند.
این موفقیت او را در زمره دعوت‌شدگان به انتخابی تیم ملی برای حضور در رقابت‌های آزاد قهرمانی جهان در عربستان قرار داد گرچه رنجبر نتوانست در ترکیب تیم اعزامی به این رقابت‌ها قرار گیرد.
با این حال بر کسی پوشیده نیست که دختر نوجوان تکواندوی ایران یک سرمایه باارزش برای آینده است و بعید نیست که به زودی به نامی بزرگ در تکواندو زنان تبدیل شود.
معصومه رنجبر تکواندو را از ۶ سالگی در اردیبل زیر نظر خاله خود، الهام ابراهیمی آغاز و ادامه فعالیت‌های ورزشی خود در تکواندو را زیر نظر گیتا ویسی دنبال کرد.
نقطه عطف دوران ورزشی تکواندوکار نوجوان، حضور در مسابقات نونهالان جهان بود. او در مصر طلای جهان را کسب کرد و برنز مسابقات آسیایی ویتنام را هم به دست آورد.
قهرمانی جهان در مصر نویدبخش ظهور یک ستاره جدید بود بااینحال در تکواندو، فاصله بین صعود و سقوط، ناچیز است و این، واقعیتی است که تکواندوکارها به آن ایماندارند.
رویای معصومه رنجبر : المپیک
معصومه رنجبر در گفت‌وگو با دختران قهرمان اظهار کرد: کرونا و محدودیت‌های اعمالشده، اجازه مسابقات پرتعداد را به من در رده سنی نوجوانان نداد، اما هنوز ۱۶ سال دارم و اگر رویدادی باشد می‌توانم به عنوان بازیکنان نوجوانان هم اعزام شوم.
معصومه باوجود از دست دادن فرصت رقابت در ریاض، با اعتماد به دنفس از آینده حرف می‌زند. او می‌خواهد فیکس تیم ملی شود، به مسابقات جهانی اعزام شود و از حالا یک هدف بزرگ و جذاب دارد.
تکواندوکار جوان می‌گوید: از حالا به فکر المپیک هستم و می‌خواهم برای حضور در پاریس ۲۰۲۴ تلاشکنم. زمانی که المپیک برسد تقریباً ۱۹ ساله هستم. نمی‌دانم چه پیش خواهد آمد اما فکر و ذکرم المپیکی شدن است.
عزم راسخ معصومه رنجبر
رقابت‌های آزاد آسیا اولین تجربه‌ام در رده سنی جوانان و بزرگسالان بود. پنج بازی انجام دادم که سخت‌ترین بازی، بازی سومم با قهرمان کشوری و بازیکن ملی‌پوش بود.
معصومه رنجبر می گوید در بازی فینال با حریفی بازی کردم که ۲ روز قبل قهرمان جام فجر شده بود. بازی‌های دشواری داشتم و جدول پیچیده‌ای پیش روی من بود و به همین دلیل این قهرمانی، برایم دلچسب تر بود.
هدفم این بود که اعتماد کادر فنی را به خودم جلب کنم. گرچه در مسابقات انتخابی تیم ملی برای اعزام عربستان، انتخاب نشدم اما این هم تجربه تازه‌ای بود و می‌دانم که باید باز هم بجنگم.
نه پیروزی و کسب مدال معنای رسیدنم به قله و خوشبختی را دارد و نه شکست برایم مأیوس کننده است. به توانایی‌هایم ایمان دارم و هر اندازه که لازم باشد تلاش می‌کنم و می‌جنگم تا خود واقعی‌ام را اثبات کنم.
