به گزارش پایگاه خبری تحلیلی “دختران قهرمان” ذوب آهن امروز در سومین دیدار خود در مرحله پلی آف لیگ برتر والیبال زنان مغلوب باریج اسانس کاشان شد و به جای فینال، به بازی رده بندی رفت.
این اتفاق چگونه برای ذوب آهن رخ داد و چرا ذوب آهن از ثبات خود در دور گروهی، بهره مند نبود؟
شوک از دست دادن عنایت
به نظر می رسید ذوب آهن نتوانست خود را از شوک دوجانبه شکست در بازی دوم و از دست دادن فاطمه عنایت خارج شود.
گرچه فریبا صادقی سرمربی ذوب آهن در مصاحبه پس از پایان بازی دوم از بی اهمیت بودن فقدان فاطمه عنایت و بهره مندی ذوب آهن از بازیکنان جانشین صحبت کرد اما این اظهار نظر، تنها تلاشی برای روحیه بخشی به تیمش بود.
از دست دادن فاطمه عنایت یک فاجعه برای ذوب آهن بود و فقدان قدرتی زن اصلی ذوب آهن در بازی سوم بیشتر به چشم آمد.
در جریان بازی سوم، این خلا به طور کامل حس شد و هر چه از زمان بازی می گذشت، نبود یک قدرتی زن تعیین کننده محسوس تر بود.
شیر خسته
در آغاز ست سوم از بازی امروز (سوم) این انتظار می رفت که شاهد بازگشتی طوفانی از ذوب آهنی که دو ست را واگذار کرده باشیم اما این اتفاق رخ نداد .
ذوب آهن در نفس های آخر، همچون شیری خسته بود و توان حمله به شکار را نداشت و این خستگی بیشتر ذهنی بود تا جسمانی.
خارج کردن فرانک بابلیان از میدان در ست دوم و الهه پورصالح در ست سوم، به عنوان سلاح های اصلی ذوب آهن به این معنا بود که ذوب آهن کارایی موتورهای محرک خود را از دست داده است.
باز هم بیاموز
فصل ذوب آهن، خراب شد. چه این تیم در بازی رده بندی کامیاب شود و چه نتیجه شگفت انگیز دیگری رقم بخورد. دوری از فینال، نتیجه ای نیست که کسی در اردوی گاندو آن را بربتابد.
ذوب آهن هر اندازه که از تجربه غنی باشد، امروز آموخته که باز هم نیاز به یاد گرفتن دارد و درس بزرگ برای ذوب آهن 1400 این بود که موفقیت یک تیم در گرو آمادگی برای رزم در لحظات بحرانی است.
جام همچنان از اصفهان دور است اما نباید شایستگی های ذوب آهن را نادیده گرفت. آن ها تیمی فوق العاده و باشخصیت هستند حتی اگر در فینال غیبت داشته باشند.
