به گزارش افرا ورزش، زهرا قنبری پس از سال‌ها بازی در سطح اول فوتبال ایران و تیم ملی، به شکل شگفت‌انگیزی در میدان همانند یک گلادیاتور جوان می‌دود و می‌جنگد.
او و سمانه چهکندی، باتجربه‌ترین بازیکنان تیم ملی بودند و هر دو نقش مهمی در پیروزی ایران بر میانمار و عبور از اولین دور مقدماتی المپیک داشتند.
نکته جالب در مورد زهرا قنبری، تمایل او به مبارزه است. او همچنان برای بازی کردن، پیروز شدن و نقش‌آفرینی در موفقیت تیم تشنه به نظر می‌رسد.
همه موفقیت‌های فردی و تیمی زندگی ورزشی او نتوانسته خدشه‌ای بر قدرت انگیزه او وارد کند و همین، در بازی با میانمار، در آن فضای پرفشار و هوای ویرانگر به کمک تیم ملی آمد.
اکنون واضح است که ایران بدون حضور او، چیزی کم داشت. بر خلاف مسابقات قهرمانی آسیا که زهرا قنبری، نا آماده به تیم ملی ملحق شد، اوضاع در میانمار برای او و تیم ملی متفاوت بود.
در مورد بازیکنانی که به‌تدریج پا به سن می‌گذارند، همواره این سوال مطرح است : تا چه زمانی ادامه می دهند؟
حداقل در مورد زهرا قنبری می‌توان با قاطعیت گفت که وداعی در کار نخواهد بود. او به‌اندازه‌ای ثمربخش و تماشایی هست که حضورش هدیه به فوتبال و نگاه ایران است. پس حضورش مستدام باد.
