به گزارش افرا ورزش، این موضوع که ناهید کیانی در بازه زمانی چندروزه موفق به کسب طلای جهان و نقره گرندپری می‌شود یک اتفاق بی‌سابقه برای اوست.
کیانی در زندگی ورزشی‌اش مدال‌های زیادی کسب کرده؛ اما هیچ یک از آنها به این کیفیت نبوده و هرگز به‌صورت سریالی به دست نیامده است.
ناهید پس از سه دوره حضور بی‌نتیجه در مسابقات قهرمانی جهان، در چهارمین حضور، طلای جهان را گرفت. چند روز بعد از این طلا در رم، در فینال گرندپری حاضر شد.
او این دو موفقیت را در حالی کسب کرده که پیش از او هیچ دختر ایرانی موفق به کسب آن نشده بود؛ حتی کیمیا علیزاده که به‌واسطه مدالش در المپیک ریو و موفقیت‌هایش حدفاصل سال‌های ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷ در جامعه ایرانی به یک ابر چهره ورزشی تبدیل شد.
شاید پیروزی ناهید بر جید جونز در فینال رم می‌توانست شیرینی این روزها را برایش دوچندان کند؛ اما در هر حال، او در فینال حاضر بوده. کاری که نه خودش و نه دختران دیگر ایران انجام نداده بودند.
او حالا از یک بلوغ حرف می‌زند. تجربیات فنی‌اش طی سال‌ها بیشتر شده، یک المپیک و ۴ دوره جهانی را از سر گذرانده، از نظر روانی آسیب دیده و از جا برخاسته و قوی‌تر شده و حالا به ستاره‌ای تبدیل شده که روی صحنه می‌بینیم.
او در یک روند تکاملی و گام به گام، حالا برجسته‌ترین تکواندوکار زن همه دوران ها در عرصه جهانی و آسیایی است و برای تکمیل کارش، یک مأموریت ممکن و بزرگ دارد. مدال المپیک در پاریس.
آیا برای کسی که طلای جهان و آسیا و نقره گرندپری را در فاصله یک سال تا المپیک به دست می‌آورد، امید کسب مدال المپیک، امید کمرنگی است؟ ناهید با آن اراده پولادین نشان داده که این طور نیست.
گرچه تکواندو رشته ورزشی ثانیه‌ها و تصمیم‌گیری‌های لحظه‌ای است و پیش‌بینی در آن دشوارتر از حد تصور است؛ اما آنچه امروز از ناهید می‌بینیم، تکواندوکاری سرسخت‌تر، پخته‌تر و کم‌اشتباه‌تر است و این یعنی امید به پاریس.
