حامد اسماعیلی – آی دبلیو اسپورتس : خدمات شیراز برای این سرزمین غیرقابل شمارش است. شیراز آنچه همه خوبان دارند یک جا دارد و یکی از این خوبان، یک دختر دوچرخه سوار است. فرانک پرتو آذر روزگاری تنها یک دوچرخه سوار با آرزوهای بزرگ بود و حالا علاوه بر شناخته شدن به عنوان اولین مدال آور دوچرخه سواری ایران در بخش زنان، سفیر صلح ایران در جهان است.
فرانک ورزشکاران را در ایران امروز سفیران صلح می‌داند. آنها با سفر به اقصی نقاط جهان چهره‌ای زیبا و نجیب از ایران ارائه می‌دهند و از این نظر شاید کارکردی به مراتب اثربخش تر از یک دیپلمات داشته باشند.
او برای نخستین بار در مسابقات رلی تیمی مسابقات قهرمانی آسیا در ۲۰۱۷ در بخش تیمی صاحب برنز شد و یک سال بعد در ۲۰۱۸ در فیلیپین اولین مدال انفرادی دوچرخه سواری زنان ایران را با یک برنز ارزشمند به دست آورد.
همین چند هفته پیش بود که دومین مدال انفرادی آسیایی او از راه رسید و برنز او این بار در تایلند تکرار شد. یک سال پس از خاطره تلخ پارگی زنجیر دوچرخه اش در جاکارتا و از دست دادن مدال در بازی‌های آسیایی، او همچنان برای رکاب زدن شوق دارد.
پرتوآذر درباره مسابقات قهرمانی آسیا در تایلند می‌گوید: “تایلند، ژاپن و چین با بهترین شرایط به این مسابقات آمده بودند. مسیری هم که برای مسابقه در نظر گرفته شده بود در مقایسه با سال گذشته فنی‌تر بود. البته بر خلاف آنها، امکانات و تجهیزات ما در سطح مسابقات نبود و شرایط به نوعی نابرابر بود. امسال سال المپیک است و رقبا با آمادگی کامل به آسیایی آمده بودند. از عملکردم خوشحالم اما چیزی که خوشحال ترم می‌کند این است که برنامه محور باشیم و با تدارک، امکانات و تجهیزات به روز در این مسابقات باشیم.”
فرانک پس از حضور در تایلند، مستقیماً راهی امارات شد تا در مسابقات بین المللی دوبی شرکت کند. به هر حال او قدر دعوت نامه شرکت در مسابقات را می‌داند بنابر این این فرصت را از دست نداد و حتی دعوت نامه‌اش، باعث و بانی حضور یکی از دوچرخه سواران مرد ایرانی در تورنمنت دوبی شد.
با وجود هزینه سنگین حضور در تورنمنت دوبی، فرانک تصمیم گرفت فرصت را برای بهره مندی از آمادگی بالایش و رقابت با جمعی از چهره‌های شاخص جهان از دست ندهد بنابر این در دوبی رکاب زد و با بدنی خسته، به مدالی دست پیدا کرد که در کسب آن تخصص دارد: برنز!
فرانک در مورد یک خطر هشدار می‌دهد. او می‌گوید جایگاه دوچرخه سواری کوهستان ایران مورد تهدید است زیرا پشتیبانی کافی و برنامه جدی برای رسیدن به قدرت‌های آسیا وجود ندارد. با ادامه این وضعیت، ایران ممکن است از کشورهای سطح ۳ آسیا هم عقب بماند چنان که فرانک در جمله‌ای قابل تامل و گزنده می‌گوید: “امکانات و تجهیزات ما در سطح مسابقات استانی است!”
مدالیست دوچرخه سواری ایران در طول سال درگیر مسابقات و تمرینات فراوان و طولانی است. از این رو، لوازم فنی او دچار استهلاک می‌شود و باید تعویض شود یا ارتقا یابد. از سوی دیگر، سفر به نقاط مختلف جهان هزینه‌های ارزی سنگین دارد و فرانک معمولاً برای شرکت در مسابقات باید همواره به دنبال راه‌های تامین هزینه‌ها باشد.
او این روزها به دنبال حامی مالی است تا حضورش در بهار و تابستان پرکار ۲۰۲۰ به خاطر یک مشت یورو کمرنگ نشود. او، ایستاده پای اهدافش – که او را به انسان جهان دیده‌ای تبدیل کرده – الهام بخش دختران وطن است.
این یادداشت در شماره اول “قهرمانان” نشریه دیجیتال ورزش زنان ایران نیز منتشر شده است
