به گزارش افرا ورزش، سال گذشته برای زهرا خواجوی توام با روزهای تلخ و شیرین بود؛ اما سنگربان ایران، دختری برای رویارویی با روزهای تلخ و پیچیده است.
غیبت در مسابقات قهرمانی آسیا در هند که با درخشش زهره کودایی هم همراه بود، اوضاع را به سمتی کشاند که عرصه را برای دروازه‌بان اول ایران تنگ کند؛ اما این پایان راه نبود.
گذر زمان نشان داد که خواجوی از چه توان روانی بالایی برخوردار است. او با خاتون بم قهرمان لیگ شد، به اوج آمادگی رسید و دوباره پیراهن شماره یک تیم ملی را پس گرفت.
در دیدار برابر میانمار، آن چه درباره زهرا خواجوی ملموس‌تر بود، اعتماد به نفس و ایمانی بود که او به توانمندی‌هایش داشت.
در تمام جریان هر دو بازی، این اطمینان را داشتیم که زهرای جوان یک محافظ مطمئن برای دروازه ایران است و در عمل نیز همین اتفاق رخ داد.
مرز بین پیروزی و شکست در فوتبال، تفاوت بین داشتن یک دروازه‌بان خوب یا نداشتن آن است و ایران برای صعود در هوای شرجی یانگون، راهی جز اتکا به زهرا خواجوی نداشت.
به قدم‌های او، به ایستادنش در دروازه ایران نگاه کنید. تردیدی نیست که امروز، پخته‌تر، قوی‌تر و قابل‌اتکاتر است.
